Terugtocht

Het is maandagochtend. Gisteravond kwam ik terug uit Parijs. Een barre terugtocht. Een schets. We vertrekken om 10.00 uur vanuit ons hotel. We dat zijn de drie Nederlandse betrokkenen bij een Europese stichting, die een pittige bijeenkomst achter de rug hebben. In Parijs heeft het de hele nacht gesneeuwd. Dat begon met dikke vlokken en met als decor die prachige Romaanse kerk van St.Germain des Prés geen slecht beeld. Maar als omlijsting voor een terugtocht niet erg aanlokkelijk. De auto is comfortabel en ik hoef zelf niet te rijden. Het voertuig is met allerlei onbegrijpelijke computers uitgerust, die ook een blokkadesysteem kennen bij een beetje uitglijden. Optrekken voor een stoplicht wordt dan al een avontuurtje, maar met een klein beetje schuiven komen we Parijs uit. We reizen in een grijze wereld, heel klein en met heel veel sneeuw. Als het zo doorgaat zal de reis 10-12 uur gaan duren rekent een van de boordcomputers uit. Zwaar verkeer mag niet meer rijden. Dat lost de Franse politie eenvoudig op. We rijden kilometers lang langs een haag van trucks met opleggers die richting Parijs door de politie op de 3e rijstrook, normaal voor het snelste verkeer, zijn geparkeerd. De gewone parkeerplaatsen staan mudvol. Ik vraag me af hoe en wanneer zij weer wegkomen. Het is al gauw Kerstmis, wordt voor de truckers mogelijk wel een stille nacht met veel g.v.d.’s, niks heilig.
Intussen sneeuwt het nog steeds. We vragen ons af hoe het wel in België zal zijn. In zo’n situatie helpen vooroordelen voor een smeuïge conversatie. Op mijn laptopje had ik gezien dat het rond Gent zou opklaren, maar de tijd heeft de voorspelling ingehaald. De wegen zijn, hulde, redelijk schoon en goed berijdbaar. Al zijn de gaten her en der van een fikse omvang. Ik leerde ooit een Frans liedje dat opriep of iemand die voor mij naar Antwerpen reed alle gaten in de weg zou willen vullen. Dat liedje, ‘Si tu vas à Anvers’, leerde ik 50 jaar gelden. De gaten zijn er nog steeds.
En het sneeuwt nog als we Nederland in rijden. Even voor 7-en ben ik thuis. Valt nog mee. We hebben gewonnen van de boordcomputer.
De volgende vergadering is gepland in februari, in Parijs. Kon het best nog eens winter zijn…