Weg

De pillen voor de volgende week zijn al ingepakt. We gaan weer eens op reis. De derde vakantie deze zomer. Eerst was daar Italië met zijn prachtige De Marken, toen een weekje in het Noord-Hollandse Bergen en morgen op weg naar Frankrijk, naar het gehucht Semelin dat zo klein is dat het niet eens op de kaart staat, maar hopelijk wel te vinden is. Gade en ik betrekken voor een week een huisje en zoals het er nu uitziet zal het heel veel huisje worden. De weersverwachtingen voorspellen niet veel goeds. Ja, het zal warm zijn, maar er worden ook heel wat millimeters regen beloofd. Gewoon een extra boek meenemen om te lezen en dan kom ik de tijd ook wel door. Samen lekker weg is voor Gade en mij ook al heel veel vakantie en wie weet komen ook nog vrienden langs. Een goed gesprek, een prettige maaltijd, mijn liefje wat wil je nog meer.
We zullen er twee dagen over rijden, is de planning. Een vakantie is tenslotte geen uitputtingstocht waar in zo min mogelijk tijd zo veel mogelijk kilometers moeten worden afgelegd. Twee dagen waarin ik ook geen blog zal schrijven. Gaat zo moeilijk achter het stuur of al kaartlezend naast de bestuurster. Kaart lezen? En de Tomtom dan? Natuurlijk zullen we naar haar aanwijzingen luisteren. Ik heb als gids de Vlaamse Eva geprogrammeerd die de verschillende plaatsnamen precies zo uitspreekt als zij ze met haar computerogen denkt te lezen. Parijs wordt dan [paris] en Wijchen uit te spreken als [wiegen] wordt bij haar [weisjèn]. Om over wat zij van ‘s-Hertogenbosch maakt nog maar te zwijgen.
We blijven een weekje weg. Missen het rijpen van de tomaten in de drie 1m² moestuinen die op ons dakterras zijn ingericht en net in de komende week hun volle glorie zullen bereiken. Maar ja, je kunt niet alles hebben, een weekje weg én eigen tomaten. Ik meld me weer vanuit Frankrijk, wie weet misschien zondagavond al of anders in ieder geval maandag. Au revoir.