Carbon

Heel af en toe zijn er van die dagen die gemaakt lijken te zijn als had er een velletje carbonpapier tussen gelegen. Zo lijkt de ene dag op de voorafgaande. Vandaag was het zo’n dag. Voor sommige mensen zou dat alleen maar een teken zijn van grote inertie en het toppunt van verveling. Zo niet voor mij. Voor  mij was en is het een bewijs van een bijzonder geslaagde korte vakantie waarin de ene dag moeiteloos vergeleken kan worden met de andere, maar waarin ontspanning, genoegen en welbevinden elkaar versterken. Zo leek de vrijdag op de voorgaande donderdag, althans in grote lijnen. Weer werd in het centrum van het dorp uitgebreid het terras bezocht, ander plekje weliswaar, andere tosti en een iets strengere serveerster die mij vriendelijk verbood om mijn koekje bij de cappuccino aan de kraaien te voeren. Ze hadden zo als last genoeg van de opdringerige dieren. Ook geen passerende cabaretier vandaag. Wel gingen we nog even langs bij de beroemde boekhandel, kochten als in een impuls de kalender voor 2016 en peddelden in een adequaat vakantietempo naar Bergen aan Zee en posteerden ons als de dag tevoren weer onder de nog immer fier wapperende nationale driekleur. We lazen verder in onze meegebrachte boeken, smeerde ons wat nadrukkelijker in tegen de zonnebrand, want de wolken van gisteren lieten zich nu alleen veel verder in het binnenland zien. Een strandtentterrasgenoot uit Warmenhuizen, ja je wordt snel vertrouwd met elkaar in aanpalende stoelen,  vroeg of ik uit Brabant kwam en knoopte een praatje met mij aan over popmuziek op de Goffertwei en hij was bekend met de Memphis Maniacs, de band van zoonlief. Maar na die uitwisseling was de gespreksstof snel op, behalve zijn advies ieder jaar van stroomleverancier te wisselen. Scheelde al gauw 100 tot 200 euro per jaar. Dat zei hij in vertrouwen als werknemer bij een zakelijke stroomleverancier, waarvan mij de naam inmiddels al weer ontschoten is.
We fietsten door de duinen weer naar ons hotel, waar we anders dan gisteren bleven eten. Toen zochten we een pannenkoekenrestaurant op om pizza te eten. En zo week deze dag toch een beetje af van de vorige.