Echt

Al zappend kom je soms voor grote verrassingen te staan of wordt er heel veel gevraagd van je incasseringsvermogen als argeloze kijker. Met belangstelling heb ik gekeken naar Coen Verbraaks programma ‘Kijken in de ziel’ waar rechters op een mooie manier ondervraagd worden en in veel gevallen hun ziel en zaligheid bloot leggen en een inkijkje geven in wat hen in hun hun vak aantrekt, de afwegingen die zij maken en hoe zij zich laten leiden door hun eerste indrukken. Het is een oprecht programma gemaakt met rust en niet meer dan de aangesprokene in beeld en af en toe een shot van de interviewer. Het programma is een verademing in televisieland. Dat wordt nog eens bevestigd als ik na dit programma even ga zappen. Ja, ik weet ook wel dat dat een slechte gewoonte is  en je jezelf dan soms ik weet niet wat aan doet, maar slechte gewoontes zijn het moeilijkst af te leren. En zo val ik in de laatste 20 minuten van ‘We zijn er bijna’. In dat programma worden een aantal caravan- of camperbezitters gevolgd op hun gezamenlijke vakantietocht door Griekenland en worden wij deelgenoot van hun belevenissen. De hoofdrolspelers zijn van mijn leeftijd dus identificatiefiguren genoeg zou je zo zeggen. Maar mij ontgaat de aantrekkelijkheid van zo’n vakantie. Natuurlijk ben ik ook wel in voor een potje jeu de boules, maar om nou van camping naar camping te rijden in steeds het zelfde gezelschap is toch niet helemaal zo mijn meug, te oubollig. De grappen die gemaakt worden zijn standaard en dat het met elkaar zo gezellig is moet er van afdruipen. De spanning wordt opgevoerd als een van de paren op het punt staat opa en oma te worden en ja hoor, in het verre Nederland wordt de kleine Mira geboren. Dat wordt gevierd met Hollandsche beschuit met muisjes, voor de zekerheid weken geleden al van thuis uit meegebracht. En heel veel mooie natuuropnamen, waar het Griekse Verkeersbureau heel blij mee zal zijn. Natuuropnamen met op de voorgrond een genietend echtpaar turend in de weidse verte. Haar commentaar: ” Het is echt zo als het is.”