Zijn komst was al weken, wat heet, maanden geleden aangekondigd. De aanstaande eigenaren waren al een paar keer op kraambezoek geweest, hadden zich terdege ingelezen in hoe de opvoeding aan te pakken, zich voorzien van de eerste klas verzorgingsspullen, een zacht kussentje, verantwoorde speeltjes, een ruime bench. Het was duidelijk, de kleine kon komen. Via foto’s op Facebook waren we al op de hoogte van zijn fraaie uiterlijk en smolten wij al weg bij zijn vertederende blik. Pups laten niemand onberoerd. Dit weekend kon hij worden opgehaald. Ik belde zoonlief of het gelegen kwam om de jonge boreling te aanschouwen. Dat kon. Het bezoek van zijn zus met de kinderen had hij nog even afgehouden. Zou te veel kunnen zijn voor de pup die maar net twee uur in zijn nieuwe huis was en nog aan alles moest wennen. Maar wij waren van harte welkom om Gustav Maria, zeg maar Guus te komen aanschouwen. Guus heet eigenlijk volgens zijn paspoort Guido van de Rebellenclub, maar die naam zal hij in zijn leventje maar weinig meer horen. Als geboortegeschenk, of eigenlijk adoptiegeschenk, want elke hond is eigenlijk een adoptiehond, kopen wij een kluifbot dat half zo groot is al Guus zelf en voorlopig nog een plaatsje krijgt op de cadeautafel. Aan zoiets is Guus voorlopig nog niet toe. Nu is het nog maar een ‘hundje’ van anderhalve decimeter hoog die vrolijk kwispelend door de kamer huppelt en voor het eerst een eigen territoir aan het verkennen is. Nu is hij nog heerlijk zacht, met fluwelen flaporen, maar straks als hij groot is (voor een dwergteckel een relatief begrip) zal hij zijn soortnaam als ruwhaar eer aan doen. Maar dat duurt nog even. Voorlopig is het een mini-hondje die heerlijk in slaap valt op de schoot van schoondochter en zijn spannende eerste indrukken al dromend verwerkt.
Zo’n heel jong ‘hundje’ heeft nog gezelschap nodig, kan nog niet echt alleen blijven. Zoonlief leidt dat omstandig in en ja, vrijdagmiddag hebben ze eigenlijk een oppas nodig van Guus. Of ik misschien dan niks te doen heb en of ik dan bij Guus in zijn eigen nog zo nieuwe omgeving zou willen…
Mocht u me vrijdagmiddag zoeken, u weet waar ik te vinden ben.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links