Trouwfabriek

Ik zou niet weten hoeveel huwelijken ik al gesloten heb. Ja, ik weet precies hoe vaak ik getrouwd ben. Twee keer, samen nu al 33 mooie jaren.Maar sinds ik ook babs, buitengewoon ambtenaar burgerlijke stand, ben, ook al weer meer dan 20 jaar, is er een stoet aan bruiden en bruidegommen in elke denkbare samenstelling aan mij voorbij getrokken. Hele chique bruiloften in  groot tenue, maar ook trouwpartijen waarbij ik, als ik tot het trouwlustige gezelschap behoorde, in mijn nette pak zwaar overdressed zou zijn. Er is eigenlijk geen huwelijk dat op het andere lijkt. De ene keer staat het paar stijf van de zenuwen en krijg ik van de bruidegom een kleffe natte hand, de andere keer komt het gezelschapje relaxed binnen en is het trouwen of de partnerschapsregistratie niet meer dan een juridisch formaliteit om een aantal zaken gemakkelijk geregeld te hebben. Dan weer heb je een paartje voor je waarbij je denkt ga toch nog eens lekker van je jeugd genieten, dan weer heb je zestigers voor je die na een heel leven toch weer die partner in elkaar hebben gevonden waar ze samen nog een wat kortere maar toch heel mooie tijd willen beleven.
Ik heb een voorkeur voor het sluiten van die korte huwelijken op de maandag-, dinsdag- en woensdagochtend. Een gezelschap van maximaal 15 gasten in een klein zaaltje in de stadswinkel. Ik ontmoet het paar pas bij de deur van het zaaltje. Niks geen voorgesprek, alleen wat summiere gegevens. Leeftijd, kinderen, ouders aanwezig, een bijzondere gast. Ik vind het heerlijk om in de intimiteit van die bijeenkomst, ook al mag de plechtigheid maar een kwartiertje duren, toch enig cachet te geven. Trouwen is tenslotte niet niks.
Vanochtend heb ik een record gevestigd. Vijf huwelijken. Om half tien, kwart voor tien, tien uur, half elf en half twaalf. Allemaal verschillend, maar allemaal even plezierig. In no time een inschatting maken van het gezelschap en daarop je praatje, kort maar wel op maat gesneden, aanpassen. Dat is plezierig werken.
Ik ben net thuis. Het is aardig om te weten dat er nu op vijf plaatsen in de stad mensen hun bruiloft vieren. Sommigen heel uitgebreid, anderen met koffie en appeltaart. De ene bruiloft is de andere niet. Het leek vanochtend op het eerste oog een trouwfabriek met lopende bandwerk, maar eigenlijk was het maatconfectie, die onberispelijk zat.