Stevenstoren

De moeder van een vriend is een tijdje geleden gestorven. Dat doen mensen nu eenmaal, zeker als ze al heel oud zijn. Mensen die doodgaan, laten vaak ook heel wat na. Een hoofd vol herinneringen, een huis vol met spullen en 1001 dingen en dingetjes die geregeld moeten worden. De vriend belt mij op. Hij weet dat ik een chauvinistische Nijmegenaar ben. Een plank vol met boeken over de stad en een gangmuur met wat etsen en prenten van het Waaggebouw, de Stevenstoren, de Kerkboog illustreren dat. De vriend vertelt mij dat in de nalatenschap van zijn moeder zich ook een borduurwerkje van de Stevenstoren bevindt, keurig ingelijst en wel. Als hij het mij beschrijft, weet ik dat in mijn verzameling Nijmegenalia zich als zo’n borduurwerkje bevindt. De toren in minutieuze kruissteekjes vereeuwigd met daarboven in fraaie kapitalen NIJMEGEN geborduurd en daaronder stevenstorn. Inderdaad torn zonder e. Jaren geleden kreeg ik het van een kennis. De vergeten e werd als het ware het kenmerk dat het echt handwerk was, geen machinewerk. De kennis had er heel wat uurtjes aan besteed en sinds jaar en dag sierde het mijn Nijmegenhoekje. En nu belde de vriend of ik geïnteresseerd was in de door zijn moeder gehandwerkte Stevenstoren. En ondanks het feit dat ik er een had, zei ik geen nee. Er was nog wel iemand die ik er blij mee kon maken.
Gisteravond kwam de vriend op bezoek. Hij had het borduurwerk bij zich. Hij verbond een voorwaarde aan het achterlaten van dit exemplaar. Ik mocht het niet aan iemand anders geven, het moest in mijn huis blijven. Het was tenslotte een erfstuk van zijn moeder. Van nature heb ik begrip voor dit soort soms wat emotionele voorwaarden en ik beloofde hem plechtig dat dit exemplaar in mijn huis zou komen te hangen. Ik nodigde hem uit het zelf op te hangen op de plaats waar het ander exemplaar gehangen had. Zo geschiedde. Het oorspronkelijke exemplaar staat nu op een andere bestemming te wachten.
De twee exemplaren zijn identieke tweelingen met dat verschil dat op het tweede exemplaar wel stevenstoren staat. Maar daar staat de laatste N van NIJMEGEN net te ver van de rest van het woord. NIJMEGE N. Ook hier weer een kenmerk van echt handwerk.