Doornroosje

Ik was nog niet in Nijmeegs nieuwe poptempel Doornroosje geweest. Poptempel? Ik weet niet waarom dat soort zalen als tempel worden bestempeld. Misschien omdat een van de Amsterdamse podia ooit echt een kerk was en zo die aanduiding aan andere zalen heeft overgedaan.
Gisteravond had ik alle reden om Roosje te bezoeken. De band van Zoonlief trad er op en die had ons op de gastenlijst gezet. De hele familie was, uitgerust met oordoppen. Want dat werd ons wel aangeraden. Ze zouden voluit gaan! En dat deden ze. Voor een volle zaal, waarvan de meeste gasten ook uitgerust waren met oordopjes. Ik blijf het een vreemd fenomeen vinden, naar een concert gaan en oordoppen vanwege de herrie in moeten doen. Of is dat omdat je niet alleen moet horen, maar ook moet voelen hoe de beat in je buik dreunt? En dan is er ook nog een lichtshow die een spetterend vuurwerk naar de kroon steekt. We hebben een prachtig plaatsje, middenvoor op het balkon. Het optreden begint met wachten op het voorprogramma, een illusionistenshow waarin meisjes verdwijnen en de artiesten te voorschijn komen. En dan gaat het los. En als ik los zeg, bedoel ik LOS. Onder mij golft de zaal op en neer als een somtijds kolkende draaikolk. Wij staan veilig boven de hossen massa, maar stilstaan lukt ook ons niet.
Ik voel steeds meer een verkoudheid opkomen. Een blaffende hoest heeft zich in mijn keel vastgezet. Het voordeel van een popconcert is dat je ongegeneerd hardop kunt hoesten. Iets wat bij een klassiek concert altijd tot bestraffende blikken van de omzittenden leidt. Hier ben jij de enige die dat hoort en nog wel van binnenuit door de dempende werking van de oordoppen.
Anderhalf uur later is het afgelopen. We zijn enthousiast. Wat een lekkere aanstekelijke show. Als we door de koude nacht naar huis fietsen, komt de hoest steeds meer opzetten.  Dat wordt een blafconcert vannacht met een stevig volume. Uit voorzorg legt Gade zich in de logeerkamer te ruste. De volgende ochtend zal ik de trap oplopen en haar als de prins Doornroosje wakker kussen. Daarna slaap ik al hoestend nog een gat in de dag.