Voor de tweede keer in ons leven zijn we voor de Verleiders op weg naar Uden. Het lukte ons steeds niet om kaartjes voor die voorstelling in Nijmegen te krijgen. Steeds uitverkocht. Maar in Uden lukte het nog wel om kaartjes te bemachtigen. Het lijkt of iedereen in Uden naar het theater gaat. De parkeerplaats staat afgeladen vol. We parkeren daar waar het eigenlijk niet mag in het vertrouwen dat de Udens koddebeiers vooral genieten van een vrije avond en niet controlerend op jacht gaan naar buiten de vakken geparkeerde auto’s.
De voorstelling begint. Op meeslepende wijze zullen de vijf acteurs ons de verwordenheid van het bankwezen uit de doeken doen. Net zoals zij in een vorige voorstelling de nationale bouwfraude fileerde, doen zij dat nu met het internationale bankensysteem. In het begin mag de zaal roepen wat “geld” voor associaties oproept. Ik roep “vertrouwen”. Een vande acteurs antwoordtdat hij daar later nog op zal terugkomen. Ik heb mijn aandeel aan de voorstelling geleverd. Ik leer dat ons geld helemaal ons geld niet is en dat het op het moment dat ik het op mijn rekening heb gestortĀ geld van de bankĀ is geworden. Op de keeper beschouwd heb ik dus helemaal geen geld, het is allemaal van de bank. In de loop van de avond wordt mij duidelijk dat eigenijk alles van de bank is en er een Baselse superbank is die dit alles onaantastbaar bestiert. Ik word er niet echt vrolijk van, maar moet soms toch lachen om de aanstekelijke wijze waarop de onheilstijdingen ons gebracht worden. We leven van rente op rente en rente mag niet van de Bijbel, de Koran en de Thora en toch betalen we het allemaal, lezen de kleine lettertjes niet en houden zo het systeem in wankel vertrouwen in stand. Ieder kind dat geboren wordt draagt al een fikse schuld wordt mij diets gemaakt. Maar schuld aan wie? Staatsschuld, nog zo iets. Aan wie is de staat dat verschukdigd. De acteurs doen een pleidooi voor het leeghalen van de kerfstok. Weg met de schulden. Kan met een pennenstreek. Gewoon afspreken samen opnieuw te beginnen. In onderling vertrouwen.
De Udense politie heeft mijn vertrouwen niet beschaamd. Ik heb geen parkeerbon.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links