Huiver

De internetoorlog woekert nog steeds voort. Het is mij niet helemaal duidelijk wie de strijdende partijen zijn. Zijn het een stel jonge jongens die verbonden in los verband opkomen voor de vrijheid van meningsuiting, anoniem? Als dat zo is, is er meer sprake van een guerrilla tegen de gevestigde orde, maar niet meer in een stadsjungle, maar in cyberspace. En wie hun tegenstander is. Dat blijken door hen gekozen instellingen te zijn die iets kwaads zeggen of doen ten opzichte van Wikileaks. De sites van die instellingen worden gebombardeerd en komen daardoor plat te liggen. En we komen er steeds meer achter dat het leven zich niet meer op straat afspeelt, maar dat internet het nieuwe decor van het maatschappelijk leven is. Een decor waarover wet- en regelgeving nog maar in de kinderschoenen staan. In de normale wereld, (maar hoelang is dat nog de normale wereld en wordt binnenkort internet uitsluitend het normale communicatieniveau) hebben we een strenge scheiding tussen wetgevende, uitvoerende en rechterlijke macht. Hoezeer die grenzen door sommige ook betwijfeld worden. En de democratisch gekozen wetgever bepaalt wat mag en niet mag, de rechter toetst dat. In de nieuwe wereld is daar (nog) geen sprake van en lijken journalisten en hackers het geweten van die samenleving te worden. Zij controleren, stellen aan de kaak, benoemen. Ooit, al lang gelden had ik een discussie met een gedegen journalist, die toen al vond dat dat zijn taak was. Hij was het die overheid en instellingen controleerde en een spiegel voorhield. Toen ik hem vroeg wie hem dan controleerde was dat volgens hem de lezer. Door zijn abonnement op te zeggen of te verlengen, zou die wel laten merken wat die van de controlerende journalistentaak vond. En wie bepaalt de agenda, was mijn volgende vraag. Dat deed zijn redactievergadering elke ochtend om half tien. Oncontroleerbaar door wie dan ook . En wordt dat nu de toekomst? Een maatschappij waarin kirrende internetjournalisten niet alleen berichten, maar ook waarderen, waar een groep anoniemen de dienst uitmaakt. Er wordt gesproken over het aanbreken van een nieuw tijdperk, met nieuwe machtsverhoudingen, waarin de burger direct ingrijpt in het maatschappelijk bestel.
Vandaag dooit het voor het eerst sinds dagen, maar ik huiver.