Vogelhuisje

Toen ik een paar maanden geleden jarig was, werd ik overladen met een keur aan geschenken. Te veel om op te noemen. Boekenbonnen, boeken, twee prachtige opgezette koninginnenpages en natuurlijk was er daar dat immateriële cadeautje van de jonge vrouw die ik voor een paar uur als verjaardagsbezoek van de mooie A kreeg. Blijft een van de meest bijzondere cadeautjes die ik ooit kreeg. Ik kreeg ook een vogelhuisje cadeau. Een solide huisje, zonder standaard, maar om op te hangen. Kort na mijn verjaardag heb ik het opgehangen. Tegen de wand van het schuurtje, zodat ik er vrij zich op heb, zowel vanuit de woonkeuken als vanuit mijn werkkamer. Het is het cadeautje, samen met de koninginnenpages, waar ik nog dagelijks plezier van heb. De boekenbon is ingewisseld, het boek uitgelezen, maar elke avond kijk ik nog naar de zo fraai opgezette vlinders en overdag dwaalt mijn blik geregeld naar het vogelhuisje, achter in de tuin. Het is daar geregeld een drukte van belang, zeker als ik net vers vogelzaad op het overdekte plankiertje heb gestrooid. Dan is het of het vogelvolk aan elkaar doorgeeft dat er vers voer te halen is.
Gade is niet zo blij met de vogelzaad, dat na verse aanvoer ook uitbundig geknoeid wordt en straks als de lente doorzet uit zal schieten tot onkruid. Maar daar trekken de vogels en ik ons niets van aan. Ik zie hoe achtereenvolgens de plompe houtduif, de slankere tortel, de kauw en de kraai zich in het vogelhuisje wurmen om zich te goed te doen aan het voer. Het kleinere grut wacht op zijn beurt of scharrelt op de grond. Meesjes,kool- en pimpel-, vinken, een enkel winterkoninkje en een roodborstje (die vanaf nu eigenlijk oranjeborst zou moeten heten, vinden doorgewinterde ornithologen) komen als hun forser uit de kluiten gewassen collega’s voldoende hebben gegeten.
Gisteren is de meteorologische lente begonnen. Ik vraag me af hoe lang ik nog moet blijven voeren. Wanneer is er genoeg in de vrije natuur te vreten? Ik denk totdat het voorraadblik in het schuurtje leeg is. Lijkt me een mooi moment om de winterhulp te staken. Dat is nog een dag of wat.