Maanden geleden was het al aangekondigd. Bij een inspectie van mijn gas- en elektriciteitsvoorziening was men er achter gekomen dat mijn daarbij behorende installaties antiquiteitswaarde hadden. Ze zouden in het Openluchtmuseum niet misstaan. Maar niet alleen de meters waren aan vervanging toe. De mannen die de meters kwamen vervangen zagen dat er veel meer aan de hand was. Dat heel aansluiting vernieuwd zou moeten worden, met daarbij veel breek- en hakwerk aan de buitenkant en de nodige vernieuwingen aan de binnenkant. Op de een of andere manier was mijn voorziening in een ver verleden gekoppeld aan die van de buren en dat kon dan tegelijk in orde gemaakt worden. De nieuwe meters konden nu nog niet opgehangen worden, ik zou nog horen van de netbeheerder. Wel maakten zij foto’s van hoe het er nu uitzag. En toen werd het stil, heel stil. Tot een paar weken terug. Aan de deur staat een vriendelijke jongeman. Hij is van de netbeheerder en komt de situatie opnemen. Ik weet dat het geen enkele zin heeft uit te leggen dat een paar maanden geleden er al foto’s gemaakt zijn en dat er toen gerapporteerd is over de status van mijn meters. Ik heb te lang bij een instantie gewerkt waar er ook even vaak langs als met elkaar werd gewerkt. De jongeman neemt niet alleen alles op en fotografeert opnieuw de situatie, maar maakt ter plekke zelfs een afspraak wanneer ik mijn nieuwe meters zal krijgen en van de buren zal worden losgekoppeld. Ja, we leven in een individualiserende maatschappij.
Vanochtend was het zover. In een voor mij nog nachtelijk uur komt een flottielje aan gele auto’s de straat ingereden. precies om half acht wordt er aangebeld. Ik schiet mijn ochtendjas aan. Er zijn mannen in blauwe en gele overalls, mannen voor het gas, mannen voor de elektriciteit, mannen om sleuven te graven en mannen om toezicht te hadden. Met weinig ontzag voor de planten in de tuin wordt de leiding blootgelegd en vervangen door een die voldoet aan de eisen van deze tijd. Over een paar uur heb ik een slimme gas- en elektriciteitsmeter. Ben ik weer helemaal bij de tijd. Maar of ik het verschil merk?
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links