Lyst

De afgelopen tien weken keken Gade en ik naar de Deense tv-serie die in goed Nederlands The Legacy heette. Want dat was de titel die hier werd gehanteerd. De Nalatenschap dus. In het Deens heette de serie Arvingerne, de erfgenamen. En dat gaf goed weer waar de tien delen die we tot nu toe zagen over gingen. Het blijft vreemd dat Deense series in Nederland Engelse titels krijgen. The Bridge, The Killing en nu dus The Legacy. Niet iedereen beheerst het Deens zodanig dat de oorspronkelijke titels gehandhaafd kunnen blijven, maar de titels kunnen toch ook net zo goed in het Nederlands weergegeven worden.
Mijn Deens is overigens ook maar zeer beperkt. Ooit had ik een Deense vriend, hij kwam bij ons op vakantie, wij togen naar Denemarken. Nu beperkt de vriendschap zich tot de jaarlijkse uitwisseling van kerstkaarten. In mijn toentertijdse enthousiasme kocht ik een Linguaphonecursus Deens op 33 toerenplaatjes. En ik leerde belangrijke zinnetjes als “De kleine jongen heeft een blauwe broek aan” en “Veel mensen heten Hansen in Denemarken” in het Deens te zedggen. Niet dat je daar in dat land veel verder mee kwam, maar het schiep toch een band. Ik leerde van mijn Deense vriend ook nog wat Deense platitudes, maar die waren in het sociale verkeer beter niet te gebruiken.
We kijken dus naar het voorlopig laatste deel van The Legacy. Ik ga het verhaal niet na vertellen, maar er is duidelijk ruzie om een erfenis, een grote erfenis. En er is sprake van overspel, van vreemd gaan. Een broer doet het met zijn schoonzus. De andere broer over de rooie. Goed over de rooie. Hij denkt het goed te kunnen maken met een halve verkrachting. Hij krijgt spijt, biedt zijn verontschuldigingen aan en probeert de schade in te halen met een liefdevol geprobeerde, maar volledig mislukte herstelpoging door te vragen: “Har du lyst?” Mijn Deens is goed genoeg om te weten wat dat betekent.
Gade en ik kijken elkaar aan en we weten allebei dat er een nieuw zinnetje aan het familievocabulaire is toegevoegd.