Behandelingen

Ik ga er gemakshalve dat u mijn stukjes op min of meer de zelfde tijd leest. Het is een troostrijke gedachte dat mijn schrijfseltjes tot uw vaste ritueel horen, dagelijks, wekelijks. Mocht dat niet zo zijn, even goede vrienden, maar laat mij in die waan. Natuurlijk begrijp ik ook wel dat u in uw leven andere prioriteiten heeft dan het lezen van mijn dagelijks iets meer dan 300 woorden, maar het is goed te weten dat u ze geregeld tot u neemt, zoals ik probeer ze elke dag in ieder geval voor de klok van 12 op het net te zetten. Ik ben dat verplicht aan mijzelf en deels ook aan u. Ik vind dat we op elkaar moeten kunnen rekenen. Maar soms komt daar iets tussen. Dan is het mij onmogelijk om voor 12 uur iets geschreven te hebben. Ik weet niet wanneer u dit leest, mogelijk op de voor u min of meer vaste tijd, maar weet dan dat deze woorden niet op de gebruikelijke tijd, ’s ochtends zo rond 10 uur geschreven zijn. Nee, het is nu de middag ervoor, het loopt tegen half zes. Waarom deze schrijfvervroeging met maar liefst 16 uur? De tijd die eigenlijk voor schrijven staat, wordt nu ingenomen door de tandarts. Normaliter zit ik achter mijn bureau, maar nu, beste lezer, lig ik op dat tijdstip languit gestrekt in een tandartsenstoel en buigt de tandarts zich over mij. Zij zal een kies verwijderen en verdere voorbereidende werkzaamheden treffen voor het plaatsen van een brug. Een handeling waarvan men zich kan afvragen of die op mijn leeftijd nog rendeert, maar ik bevind mij in een fase dat ik de toekomst met enig vertrouwen tegemoet zie, dus hupsakee, we durven de investering wel aan. Bovendien is per vandaag ook de behandeling van een van mijn andere kwalen rigoureus verandert. Dat moet mij toch ook ten goede komen, dus waarom niet alles maar aangepakt.
Woensdag hoop ik u te berichten hoe de operatie is afgelopen. Al ziet het er nu niet naar uit dat ook dat stukje op de gebruikelijke tijd geschreven kan worden. Er staat dan een afspraak met al weer een ander medicijnvrouw gepland. Verder gaat het goed met me.