Van tijd tot tijd slijpt er bij ons een min of meer vaste eetgewoonte in. Zo is het al sinds enige maanden dat op vrijdag bij het avondeten een plaatpizza wordt genuttigd. Een plaatpizza wordt gebakken door de alternatieve bakker in de Fransestraat. Het is een vegetarische lekkernij die aangevuld met een door Gade vers gemaakte salade tot een volwassen maaltijd wordt. Gade’s salades zijn uit de kunst. De juiste verhouding olie en goede balsamico-azijn, fetablokjes en smakelijke kerstomaatjes begeleiden de rucola, waterkers of winterpostelein. Smullen maar.
Gistermiddag haalde ik bij de goede slager aan de Groenestraat onze wekelijkse portie vlees. Ook bijna een vast ritueel op de vrijdagmiddag. Twee steak bavette, wat kipblokjes, kalkoenfilet, lamschipolata en nog zo wat. Daar komen we de week wel mee door. En na de slager naar de bakker. Twee plaatpizza’s.
Als ik thuis kom krijg ik via whatsapp een antwoord op mijn vraag aan de mooie A of zij al weer terug in de stad is. Zij is ijverig aan het studeren, maar zegt dat ze wel voor ons wil koken. Ik leg dat uit als een stil verzoek om samen te eten en ik nodig haar dan ook bij ons uit. “Gezellig!” Dat vind ik ook.
Ik ga terug naar de bakker om nog een plaatpizza te halen. Als ik de bakkerswinkel binnenkom zegt de niet onaantrekkelijk mevrouw van de bakkerij: “U weet toch dat u hier net al geweest bent, meneer?” Ik stel haar gerust. Met mijn korte termijn geheugenis nog niets aan de hand. Ik vertel dat wij een gast aan tafel krijgen, maar dat ik eigenlijk kom om haar nog een keer te zien. “U maakt me verlegen meneer.” “Dat is ook precies de bedoeling.” Waarom moet ik er toch altijd weereen toneelstukje van maken en kan ik niet gewoon haar eerste opmerking negeren en om een plaatpizza vragen. Klaar uit. Verder geen olijk bedoelde flirt. Gewoon: “Een plaatpizza en kan ik pinnen”en verder niets. Maar dat lijkt mij een onmogelijke opgave.
Later op de dag genieten Gade, de mooie A en ik van een smakelijke maaltijd. Als ze thuis is stuurt A een appje dat ze het gezellig vond. Wij ook.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links
niet veranderen Jan, blijf zoals je bent, het is goed zo!