Mij mankeert het een en ander. Nee, geen klaagzang, daar is geen enkele reden voor. Nu ja, vooruit misschien een heel kleintje. Maar de leuke dingen overheersen. De geschiedenis van mijn leven kan in chocoladeletters geschreven worden. Dat zou je misschien niet zeggen als je ziet tot welke therapeuten ik mij herhaaldelijk wend om de zaak nog draaiende te houden. Zo bezoek ik met enige regelmaat een huisarts, een praktijkondersteunster, een cardioloog, een fysiotherapeut, een osteopaat, een diëtiste, een pedicure, een tandarts en een podotherapeut. Maar verder gaat het goed met mij! Er gebeuren ook nog heel wat leuke dingen die ik met leuke mensen beleef.
Vanochtend was ik bij mijn podotherapeut. Een paar weken geleden had hij mij nieuwe zooltjes aangemeten en nu moest ik ter controle. Ik was niet helemaal gelukkig met het effect van deze hulpmiddelen en de podotherapeut ging onmiddellijk aan de slag om ze aan te passen. Dat lijkt een verstandige ingreep te zijn geweest. Het loopt iets comfortabeler, maar lopen als zodanig is nog steeds geen pretje. Ik deel dat met mijn therapeut. Hij vertelt mij dat hij zich afvraagt of mijn lijf niet te zuur is. Gevolg daarvan is een snellere verzuring, die het lopen bemoeilijkt. Dat leidt hij af uit de manier waarop ik opsta en mij voortbeweeg. Zijn advies is dat ik mij eens zou moeten laten doormeten door iemand die daar verstand van heeft en er dan een behandeling opzetten. Hij denkt dat dat best eens wat soelaas zou kunnen bieden. Ik vertel hem dat Gade mij al jaren aanspoort eens naar haar arts te gaan die in dit soort zaken bedreven is. Maar dat ik ook gezien het fikse aantal therapeuten dat al met mij bezig is, die boot steeds een beetje afgehouden heb. En het is makkelijker een advies van je echtgenote naast je neer te leggen, dan dat van een professionele hulpverlener.
Als ik thuiskom, knikt Gade begrijpend. Het lijkt haar een goede zaak, een goede zaak die zij al jaren bepleitte, maar waar ik nu pas gehoor aan ga geven. Volgend jaar, maar dat is nog maar een paar dagen.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links