Jurkje

Ik mag weer eens mee naar N.E.C. Mijn seizoenkaart heb ik een tijdje geleden ingeleverd, maar nu heeft een van mijn lionsvrienden een kaartje over. Voorwaarde is dat ik dan rij, zodat hij met gerust hart na afloop van de wedstrijd een pilsje kan drinken. Ik parkeer mijn auto voor het stadion. Het is er minder druk dan voorgaande jaren. De degradatie heeft geleid tot een kwart minder bezoekers. Dat merkt niet alleen de penningmeester, maar dat zie je ook op de parkeerplaats. De ambiance bij de entree van  het stadion is nog steeds alsof de club in de hoogste afdeling speelt. Bij de deur staan twee koukleumende dames, die mijn entreekaart willen zien. Ze wensen mij een prettige wedstrijd, als ware het of ik zelf mee zou moeten voetballen. Bij een volgende schuifdeur staan weer twee meisjes met een scanapparaat. Nu moet mijn kaart zelf gescand worden. Ik mag door en krijg weer een prettige wedstrijd toegewenst. Ik loop de trap op naar het cafégedeelte. Op de meest onverwachte plaatsen staan meisjes in steeds dezelfde jurkjes die mij allemaal vriendelijk toelachen en een prettige wedstrijd wensen. Je kunt zien dat ze het koud hebben. Het waait gemeen door de hooggelegen catacomben van het stadion. Ik heb geen flauw idee waarom die meisjes her en der staan. Zoals een ander kerstbomen neerzet om een kale gang in deze tijd van het jaar een wat gezelliger aanblik te geven, staan er nu overal en nergens meisjes in te dunne uniforme jurkjes. Als ornament. Ik zeg tegen een zo’n meisje dat ze wat mij betreft beter een wat warmer plaatsje op kan zoeken. “Mag niet, meneer, maar straks ga ik wel naar onder, daar is het warmer.” Lijkt me heel verstandig. Ook zij wenst me nog een prettige wedstrijd.
Na afloop, het wordt 5-1, wordt er geborreld. In de bediening fungeren meisjes. Ik weet niet of het dezelfde meisjes van de jurkjes zijn, die zich nu hebben omgekleed in schorten en blouses en stralende glimlachen. Logisch, het is hier aanmerkelijk warmer. De meisjes hebben hun haar allemaal in een grote blonde wrong. Bedrijfsvoorschrift van de betaald voetbalorganisatie?
Als we vertrekken staan er geen meisjes meer bij de schuifdeur. Wel een meneer van de beveiliging, die ons een goede thuisreis wenst.