Othering

Het is een prachtige zaterdag. In ieder geval voor een zaterdag ver in november. Maar de zon wordt deze dag buitengesloten door de grote gordijnen van de foyer van de Stadsschouwburg. Die foyer biedt een podium voor de viering van het 60-jarig bestaan van de Nijmeegse historische vereniging Numaga. Ik ben al jaren lid van die vereniging. Maar vandaag ben ik niet alleen als lid van die vereniging aanwezig, maar ben ook uitgenodigd om aan het eind van de dag een slotcolumn te spreken. Een column, is mij gevraagd, met een fiks Nimweegs accent. Die column zit stevig opgeborgen in de binnenzak van mijn colbertje. Een paar honderd woorden waarin de lof van Nijmegen bezongen wordt en ik mij ook wat afzet tegen de vermeende rivaal van onze goede stad. Die opvatting die ik meer koester dan huldig, krijgt in de loop van de dag nog een wetenschappelijke onderbouwing. De feestredenaar van de dag buigt zich over de vraag “Waar ligt Nijmegen?”. En voor die plaatsbepaling kan het nuttig zijn, zegt hij, je ook af te zetten tegen anderen. ‘Othering’ blijkt de wetenschappelijke vakterm zijn die via zijn powerpoint presentatie in dit verband tot ons komt. Ja, een historische vereniging is er niet allen ter vermaak, maar ook zeker ter lering. Vermaak is er overigens genoeg deze dag. Het begint al bij de inloop met koffie en thee, een optreden van de Groesbeekse fanfare, dan is het al weer tijd voor de smakelijke lunch met streekgerechten. Die laatste toevoeging maakt de moderator van deze dag, Thomas Verbogt, altijd wat wantrouwig, maar dat blijkt vandaag niet nodig. Voor we het weten is het alweer theepauze en kort daarop tijd voor de borrel. Het lijkt haast of de programmaonderdelen hinderlijke onderbrekingen zijn van het eten en drinken en het genoeglijk met elkaar kouten. Want ons kent ons bij de vereniging. Maar de programmabijdragen zijn stuk voor stuk de moeite waard. Ik kreeg beleefde complimenten voor mijn bijdrage. Als ik naar huis fiets is het al bijna donker. Een zonnige dag is aan mij  voorbij gegaan. Op mijn bagagedrager ligt het jaarboek van Numaga, en voor mijn bijdrage als dank een boek over het Valkhof en een fikse bos bloemen, net zo mooi als de dag zelf.