Berlijn

Ik ben drie keer in Berlijn geweest. De eerste keer is meer dan 25 jaar geleden. Ik weet niet meer precies wanneer, maar wel dat het voor 1989 was. De muur stond er nog in al zijn afschrikwekkende glorie. Ik was in Berlijn op een conferentie over de aanpak van de jeugdwerkeloosheid en was daar als vertegenwoordiger van het Bisdom Den Bosch. Ik was daar als het ware als plaatsvervanger van de bisschop, al is dat een veel te mooie weergave van de feitelijkheid. Op die conferentie leerde ik in de late avonduren ‘Apfelkorn’ drinken, een mierzoet drankje waarvan na twee glaasjes je lippen aan elkaar plakten. De conferentie was in wat toen nog West-Berlijn was. Een dag zijn we ook met een aantal mensen naar Oost-Berlijn geweest. Via Check Point Charley. We waren met een man of acht, maar de groep werd bij dat Check Point uit elkaar gehaald. We mochten niet met zijn achten tegelijk Oost-Berlijn in. Het duurde anderhalf uur voordat we allemaal aan de ander kant van de muur waren. In die tijd moest je verplicht ook nog geld omwisselen. Westmarken in Ostmarken, waar je verder buiten de DDR niets mee kon doen. Ergens in een vergeten hoekje moeten vast nog wat van die waardeloze muntjes liggen.
Mijn tweede bezoek was samen met Gade. De muur was open, maar stond er nog wel. Ik ervoer de stad nog niet als een eenheid. De muur was als een slecht gehecht litteken die de twee delen met elkaar verbond. De museumkaartjes stamden nog uit de DDR-tijd, waarop met viltstift de nieuwe west-prijs was geschreven.
Veel later bezochten wij de stad nog een keer, nu een jaar of 10 geleden. We bezoeken dan geregeld de Hackeschen Höfe met zijn kleine ateliers, theatertjes en restaurants. Daar krijgt het nieuwe Berlijn zijn gezicht. Maar het Volkspalast is dan nog niet afgebroken. Berlijn ademt dan nog steeds een beetje DDR.
Op de WDR kijken we naar de viering van 25 jaar “Mauerfall”. Zie de ballonnen die de plaats van de muur markeren de lucht ingaan, het orkest speelt de “Ode an die Freude”. Gade zegt dat we maar gauw weer eens samen naar Berlijn moeten.

2 reacties op Berlijn

  1. André Sonneville schreef:

    Waarde Jan,
    Je bent in 1987 ook in OOst-Berlijn geweest. Samen met Moe Dales, wethouder Brinxma (of zo, die met die verrekijker als bril) en met ondergetekende. We waren onderweg via Leningrad naar Pskov voor de allereerste ontmoeting en de ondertekening van de overeenkomst Stedenband Nijmegen-Pskov.
    Verder dan het vliegveld Tempelhof (?) zijn we overigens niet gekomen. Onheilspellend was het wel, herinner ik me. De burgemeester die met alle egards werd behandeld, terwijl wij, het voetvolk, genoegen moesten nemen met een rare wachtkamer met daarin alleen hardhouten banken en ‘no chance’ op een kop koffie of een anderssoortige dorstlesser uit de socialistische heilstaat.
    Enfin, ook alweer 27 jaar geleden. Privjèt!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *