Biënnale

Het is druk, heel druk in het museum als daar de openingsmanifestatie van de Biënnale Gelderland 2014 plaatsvindt. Het is er zo druk dat in het volgepakte trappenhuis de openingshandeling aan de meeste toeschouwers voorbij gaat. Niet te zien. We hebben allemaal bij binnenkomst een reageerbuisje gekregen. Daarin gele korreltjes. Op een teken van de verdere onzichtbare ceremoniemeester nemen we de gele korreltjes in. Kindersnoepgoed dat een plezierige sensatie in je mond en schedel veroorzaakt. En met die handeling is volgens de ceremoniemeester de biënnale geopend. De trappen stromen leeg, de tentoonstellingsruimte vol. Vol ook met bekenden. Oud-collega’s die ik decennia niet gezien heb en op de eerste blik dan ook niet herken. Maar gespreksstof te over. We komen aan de kunstwerken nauwelijks toe. In elke zaal worden Gade of ik wel aangesproken door iemand die we kennen nog voordat we het tentoongestelde op ons kunnen laten inwerken. En die zijn toch heus de moeite waard. Imposante installaties die noden tot nadere beschouwing en uitnodigen tot commentaar. De biënnale is niet alleen in het museum, maar ook op nog twee andere plaatsen in de stad. Even denken we eraan nog een van die andere plaatsen te gaan bezoeken. Maar kunst kijken en babbelen maakt moe. We besluiten naar huis te gaan en morgen een ander locatie te bezoeken.
In het Honigcomplex rennen een dozijn jonge vrouwen rond,  getooid met olijke glitterhoedjes,boa’s en oogmaskertjes. Een performance in het kader van de Biënnale? Nee, heeft er niets mee te maken. In de galerie Bart is het rustig. Naast ons een enkele bezoeker. Tijd om te kijken, om dingen in je op te laten nemen. Het gebouw zelf is los van de getoonde installaties al avontuur genoeg. Industrieel erfgoed voor afbraak behoed door energieke culturele ondernemers. Het gebouw slokt ons op. De grens tussen biënnale en gebouw is vaag. Is dit een installatie of een bij toeval achtergelaten steekwagentje? Fijne naaldkunst verhoudt zich uitstekend met het bonkige gebouw. We dwalen tussen de beelden die opgeroepen worden. Mooie plaats aan een verder onzichtbare rivier.We lunchen in het aanpalende café. De derde locatie, de Expoplu staat voor een ander dag op het programma. De Biënnale duurt nog tot de dag voor mijn verjaardag, 21 december.