Dreiging

We moeten oppassen. In het buitenland niet ergens naar toe gaan waar je het niet helemaal vertrouwt. In Nederland niet in uniform in trein of bus gaan zitten. Er is dreiging. Een onbestemde dreiging. We moeten alert zijn en we zijn naïef, zeggen de deskundigen, als we denken dat het allemaal van zelf wel zal overwaaien. En wat kunnen we er tegen doen? Wij als gewone burgers? Het antwoord is even onthutsend als simpel en duidelijk: niets.
Er bekruipt mij een gevoel dat ik van heel vroeger herken. Het huis waar ik opgroeide had een grote zolder. Een wat geheimzinnige zolder met weinig licht. Sommige hoeken waren afgezet met lange gordijnen. Daarachter lagen dozen met niet gebruikte spullen. Winterkleren of zomerkleren, al naar gelang het seizoen. Achter een ander gordijn stond ook een bed, een eenpersoonsbed. Als je die zolder opkwam bewogen de lange gordijnen een beetje. Een heel klein beetje, maar net genoeg om te kunnen vermoeden dat er zich iemand achter die gordijnen verschool. Je wist dat het niet waar was, maar tegelijk bleef dat gevoel van je weet maar nooit. Als klein manneke liep ik dan stoer met kloppend hart op dat licht wapperende gordijn af, trok het opzij en overtuigde mij ervan dat er niemand zich verscholen hield. Maar de dreiging bleef. Deze keer was er dan niets aan de hand, maar misschien een volgende keer.
Dat oude gevoel heb ik nu ook weer. Er zal wel niets gebeuren, maar wie weet. Ik kan mij maar moeilijk voorstellen dat in ons vredige straatje  die dreiging ooit geconcretiseerd zal worden. Nu verzetten we ons tegen huisjesmelkerij en verkamering. Dat is de strijd die we nu leveren. Het is maar moeilijk voor te stellen dat er hier een gijzeling, laat staan een executie zal plaats vinden. Maar de dreiging is er. Het lange gordijn wappert, maar wat zet het in beweging? Een windvlaagje of de vermeende boef die er zich achter verbergt?
We moeten ons niet bang laten maken, geen angst laten aanpraten. Vroeger op mijn slaapkamer hing een affiche met daarop de tekst: “No problem is so big or complicated, that it cannot be run away from.” Maar waarheen, waarheen?