Ik krijg een mailtje van Albert Heijn. Het begint amicaal met Beste Jan en dan het verzoek of ik mee wil doen aan enquête, zodat hij mede op grond van mijn antwoorden de dienstverlening nog betert kan maken. En de omzet vergroten, denk ik er achter. Nu had ik altijd al het idee dat mijnheer Heijn al alles van mij wist. Via mijn bonuskaart kent hij mijn aankoopgedrag nog beter dan dat ik zelf in de gaten heb of daar een zeker patroon in zit. Maar nu toch dat enquêteverzoek. Een van mijn kleine afwijkingen is dat ik dol ben op enquêtes. Als ik in de stad een vragensteller ontwaar, drentel ik zo dat ik wel aangesproken word en ongezouten mijn mening geef over waar ik woon, wat mijn hoogst genoten opleiding is en waarom ik nu juist vandaag naar de stad ben gegaan. Ik heb het idee dat mijn antwoorden bijdragen aan een hoger doel, wat dat ook moge zijn.
Van harte ga ik dus ook in op de vraag van mijnheer Heijn. Die blijkt alles te willen weten over waar ik mijn verse vis koop en wat ik van zijn verse vis verkooppunt vind. Nu is de verse-vis-afdeling van mijn eigen Albert Heijn maar een schamele bedoening. Eigenlijk is er geen echte verse-vis-afdeling. De vis is steriel verpakt en ligt geseald weinig uitnodigend in een koelvitrine. In niets is dat te vergelijken met het overvloedige aanbod in de Carrefour van Grand Champ in Bretagne. Daar ligt over een paar meter toonbank op zacht smeltend ijs een keur aan verse vis, schelpdieren en garnalen in alle soorten en maten en oesters, inktvis en nog veel meer waarvan ik de naam niet ken te pralen. Dat is een verse-vis-afdeling met een juffrouw in witte rubber laarsjes die alles van alle vissoorten af weet. Daar aan denkend loopt het water mij weer in de mond. Wat een verschil met de vakkenvuller in mijn AH die het verschil tussen een makreel en een haring niet kent.
Ik vul braaf de enquête in, maar eigenlijk had ik meneer Heijn een mailtje moeten sturen met het advies eens te gaan kijken bij de verse-vis-afdeling van Carrefour in Grand Champ. Zoiets bij mijn AH, ik kocht vast meer dan de twee voorverpakte harinkjes die ik nu elke week insla.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links