Bakkerspraat

Ik ben de zoon van een bakker. Op preciezer te zijn van een bakkersknecht. Mijn vader had geen eigen bakkerij. Ik heb hem niet anders gekend dan als bakker. In een heel ver verleden is hij ook nog even postbode geweest, maar dat was lang voor ik geboren werd. En mogelijk is dat zelfs maar een apocrief verhaal dat zich om de een of andere reden ooit in mijn geheugen  heeft vastgezet, maar door geen enkele feitelijkheid wordt gestaafd.  Ik heb er een lief ding voor over om nu nog eens met mijn vader te praten en hem alles te vragen waar we bij leven niet toe kwamen. Omdat ik de vraag toen nog niet geformuleerd had. En was dat wel zo geweest dan was hij misschien wel de antwoorden uit de weg gegaan. Dus laat het maar zo. Blijft het bij het gemis aan de nooit gevoerde gesprekken.
Vanochtend was ik getuige van een wel gevoerd gesprek. Bij de bakker. Twee vrouwen zijn in een drukke kwebbel verwikkeld. De winkel is een decor, en dat er ook nog brood gekocht moet worden een hinderlijke bijkomstigheid. De ene vertelt over mislukte sollicitatiegesprekken. Verbaast me niks, denk ik. Was eerste maar eens naar de kapper gegaan, had je mogelijk meer kans gehad. De andere vrouw bevestigt het verhaal met nog schrijnender voorbeelden. Van een bezuinigende overheid en massaontslagen. Kommer en kwel in dienstensector om kwart voor negen bij een bakkerstoonbank. Een van de vrouwen is aan de beurt. De bakkersvrouw vraagt wat zij nodig heeft. Maar eerst moet de zin worden afgemaakt om het onrecht haar aangedaan tot zijn volle uiting te laten komen. De bakkersvrouw kijkt ongeduldig. Dan komt de bestelling. “Of nee toch maar niet dat waddenbrood, doe toch maar dat donkere waldkornbrood. Twee halve en een bonkertje.” Onmiddellijk wordt het gesprek voortgezet. De vraag van de bakkersvrouw of dat ook gesneden moet worden, moet worden herhaald. Dan pas komt er een reactie. Ook het te betalen bedrag moet twee keer verteld worden. Het solliciatiewedervaren eist alle aandacht op. “Wat zegt u? Nee, ik heb geen tas nodig.” Het gesprek wordt buiten de winkel voortgezet. Ik mis de clou.
Ik plaats mijn bestelling. Een half tarwe zonnepit, gesneden. In de tijd dat mijn vader bakker was, had je alleen maar wit en bruin.