Tussen het stapeltje post dat ik afgelopen zaterdag aantrof toen ik van drie plezierige Bretonse weken thuis kwam, zat een uitnodigingsbrief van het ziekenhuis. Of ik dinsdag maar op controlebezoek naar de cardioloog wilde komen. De brief was toen we net weg waren binnen gekomen. De uitnodiging was dus keurig op tijd, maar ik las hem pas twee dagen voor de dag dat ik in het ziekenhuis verwacht werd. En precies op het tijdstip van de afspraak stonden er in mijn agenda ook drie trouwafspraken gepland. Het was duidelijk dat ik dat aanstaande liefdesgeluk moest laten prevaleren boven mijn eigen gezondheid. Ik belde met het ziekenhuis. De juffrouw van de hartpoli liep over van begrip, maar de afspraak verplaatsen was ook zo wat. Ze kon hem wel schrappen, maar nog geen nieuw alternatief bieden. Ze beschikte nog niet over een rooster van nieuwe mogelijkheden en het kon wel half oktober worden voor ik nu aan de beurt zou komen. Ik bedacht mij dat een alleen werkelijk acuut ongerief mij hoger op de lijst zou plaatsen en zelfs tot directe behandeling zou leiden, maar ik had net een niet-reanimerenverklaring getekend, dus dat zou ook niet echt een oplossing bieden. Dus dan maar wachten tot oktober. Ik had namelijk al in april gecontroleerd moeten worden, maar de wachtlijst beliep nu al vier maanden en daarom zou ik zou voor de volgende toedeling van afspraken hoog op de lijst komen. En natuurlijk kon ik het eind van de week altijd nog bellen om te horen of er toch nog eerder een gaatje was.
Vanochtend moest ik in het ziekenhuis zijn voor de tweejaarlijkse controle van mijn ogen. En omdat ik er toch was liep ik, in plaats van te bellen, even langs de hartpoli en vertelde mijn verhaal. De juffrouw aan de balie dacht dat er weinig mogelijkheden waren voor een eerdere afspraak. Bereidwillig keek ze in de computer. Nee, er was voorlopig geen gaatje, tenzij ik vanmiddag kon. Om 14.10 uur. Mijn agenda was voor de rest van de dag nog maagdelijk leeg, dus ik kon. En zo zal ik vandaag ten tweede male ter ziekenhuis tijgen. En wachtlijsten? Nooit van gehoord.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links
Dus je ging naar het ziekenhuis toen ik je gisteren tegen kwam op de Hazenkampse weg. Ik dacht (de nieuwsgierigheid die iedereen heeft) waar zou Jan naar toe gaan. Alles goed afgelopen?