Stortbad

Vakantie is je onledig houden met nutteloze zaken. Wat dat betreft verschilt het niet veel van het daagse leven. Het grootste verschil is dat je het doet op een andere plaats in een andere taal en, misschien wel het allerbelangrijkste, in een ander ritme. De nachten zijn een paar uur langer, de ochtenden een zelfde aantal uren korter. Sommige dingen blijven het zelfde. Zo gingen Gade en ik gisteravond naar een orgelconcert in de kathedraal St. Pierre in Vannes. Wat doen wij normaal op een zomerse dinsdagavond. Dan gaan  we naar een orgelconcert in onze eigen Stevenskerk. De organist van dienst gisteravond was ooit, in 2000, finalist bij het Nijmeegse orgelconcours. Dat schept toch een band. Waarschijnlijk hebben we toen met hem gedineerd tijdens het openingsdiner. We hebben het hem niet gevraagd. Eerder die middag bezochten we een groot oud kasteel, een fort. De kaartjesverkoper daar dacht ik Fransman was. Als de conversatie maar tot een paar zinnen beperkt blijft kan ik die schijn aardig ophouden.
We dineren op een pleintje voor de kerk. Onze maaltijd wordt opgeluisterd door een straatviolist, die zich steeeds 50 meter verplaatst zodat we op verschillende geluidssterkten wel vier keer zijn repertoire horen. Als hij ter hoogte van ons terras is, laat hij zich vergezellen door een dame, die vooral hard zingt van “Non, je ne regrette rien”. Haar interpretatie doet me heel erg naar Edith Piaf verlangen .
Maar nu moet ik nog even een draai maken naar de titel van dit stukje. In de badkamer van ons huisje hangt de mededeling: “La réglage de la température de l’eau sous la douche est inversée.” Dat betekent dat wil je het water warmer, dan moet je de knop naar blauw draaien, wil je het kouder dan draai je naar rood. Thuis hadden we ooit ook zo’n douche. Vakantie is veel het zelfde, maar dan elders.
Douche is duidelijk een leenwoord.  Onder die douche herinner ik me opeens weer het mooie Nederlandse woord ervoor. In het Badhuis aan het Maasplein ging ik met mijn veel oudere zus naar het badhuis. Daar kon je kiezen tussen een ligbad en het een paar centen goedkopere stortbad. Wij hadden het thuis niet breed, het werd dus een stortbad. Na 10 minuten klopte de badhuisbeheerder op je deur, dat je tijd om was. Een douche hadden we thuis niet. Een stortbad evenmin.