Briefje

De brievenbus klept. Zo laat op de avond nog, als alle post al bezorgd is en de krantenjongen zijn werk al uren geleden gedaan heeft? In de bus steekt een rafelig afgeknipt briefje: “Beste buren, Morgen (vrijdag 4 juli) geef ik een verjaardagsfeestje. Als het goed weer blijft, vier ik het in de voortuin. Het zal dus niet muisstil zijn morgenavond… Maar jullie zijn natuurlijk van harte welkom voor een biertje/wijntje! Groetjes,” En ze sluit af met haar naam en haar adres. Het is een overbuurvrouw die er sinds kort woont. Ik vind het netjes dat zij wat mogelijke overlast zo aankondigt. Ik zal van de vriendelijke uitnodiging geen gebruik maken. Ik sprak haar maar eenmaal kort in het voorbijgaan, te weinig om zo maar op haar verjaardag langs te gaan en in het jonge gezelschap mij te introduceren, zo van: “Hallo, ik ben de overbuurman en ik kreeg een briefje en hier ben ik dan en doe mij maar een cola light, want ik drink geen alcohol.” Nee, daar zit ik niet echt op te wachten en de gastvrouw waarschijnlijk ook niet, ondanks de vriendelijke invitatie. Ik denk dat zij ook hoogst verbaasd zou staan als al de buren en overburen bij wie zijn een briefje in de bus had gedaan op haar feestje zouden verschijnen. Zo groot is haar voortuintje nu ook weer niet. In dat geval zou een stuk van de straat bij het feestterrein geannexeerd moeten worden. Duidelijk is dat wij als buren alleen verwacht worden als het weer goed blijft en de festiviteiten niet binnenshuis voortgezet moeten worden.
Ik apprecieer het wel als buren wat mogelijk geluidsoverlast aankondigen. Maakt het allemaal veel dragelijker en in dit geval zullen wij er hoe dan ook weinig last van hebben. Gade en ik slapen aan de achterkant. Ik hoop voor haar dat de verwachte onweersbuien haar feestje voorbij zullen gaan en haar voortuinpartijtje niet in het water zal vallen. Terwijl ik naar Brazilië-Colombia kijk, zal ik op haar gezondheid toosten met een glas Rivella.