Hartszaken

Ik zapte gisteravond tussen Internationale-Twente en de directe hartoperatie. De wedstrijd was nauwelijks spannend, het overwicht van de Italianen te groot en zij zijn de meer geslepen spelers. De hartoperatie die via Omroep MAX tot ons kwam vond ik veel spannender. Zo spannend dat ik toch meer naar het voetbal heb gekeken. Al dat hartgedoe kwam me toch te dicht op de huid. Ik kan te weinig afstand nemen om het het rustig te bekijken en vraag me dan te nadrukkelijk af wanneer ik voor zo iets aan de beurt kom. Ik wacht maar af.
Die ochtend had ik als ambtenaar ook op een heel andere manier met hartszaken te maken. Ik trouwde een paar. Voor de bruidegom was het zijn derde huwelijk. En het was een soort raadsel van Nijmegen, dat in de trouwzaal zat. Het raadsel van Nijmegen is een schilderij dat in het Stadhuis hangt en waar een aantal personen staan die een ingewikkelde familierelatie tot elkaar hebben. Dat was bij dit kleine gezelschap ook het geval. Twee dochters van de bruidegom uit zijn eerste huwelijk waren de getuigen bij dit huwelijk van hun vader, die trouwde met een vrouw niet veel ouder dan de twee getuigen-zussen. Die zussen hadden allebei een zoontje dat net zo oud was als de zoon van de bruidegom uit zijn tweede huwelijk. Dat zoontje was dus, als ik het wel heb, de oom van zijn twee neefjes, de zonen van zijn half-zussen.  Van die twee zoontjes was de bruidegom ook de opa. Door het huwelijk werd de bruid direct ook de oma van die twee zoontjes van de dochters van haar man en de stiefmoeder van het zoontje het het tweede huwelijk. En om de verwarring compleet te maken had het huwelijkspaar ook zelf al een dochtertje van een ½ jaar en dat hummeltje kreeg er dus zo maar ineens 1 halfbroer, 2 halfzussen en 2 neefjes bij, waarvan zij ook de tante werd. Je zou er een hartverzakking van krijgen.