Risico

Ik prik me te pletter. Er gaat bijna geen dag voorbij of ik prik me in pink of vinger om een druppel bloed te laten vloeien op een teststrip. Ik heb twee soorten teststrips en twee apparaten waar die strips bij horen. Een apparaat meet het suikergehalte in mijn bloed. Dat apparaat heeft maar een heel klein druppeltje bloed nodig om een waarde aan te geven. Om de zoveel tijd moet ik een dagcurve prikken. Mooi woord. Dagcurve. Geeft als het ware al de ronding van de dag aan. Ochtend, middag, avond, nacht. Vier keer prikken.
Voor het andere meetapparaat heb ik een forsere druppel bloed nodig. Uit die druppel wordt de viscositeit van mijn bloed bepaald. Die moet, om risico’s te minimaliseren, binnen bepaalde waarden blijven. In jargon: mijn INR moet tussen de 2,5 en 3,5 zitten. Afhankelijk van het resultaat moet ik mij daarvoor wekelijks of tweewekelijks prikken. Normaliter prik ik mij daarvoor op de woensdagochtend. Geef dan per computer het meetresultaat door en doe een suggestie voor de dosering van mijn bloedverdunners. Na 18.00 uur krijg ik dan het groene licht van de trombosedienst. Een volstrekt oninteressant verhaal. Totdat ik er gister achterkwam dat ik vergeten was mij die ochtend te prikken. Dat doe ik pas tegen zessen ’s avonds. Ik geef de waarde per computer door, maar ik krijg uiteraard geen bevestiging van de trombosedienst. Te laat! De volgende ochtend bel ik naar de dienst en doe mijn verhaal. Zonder medische goedkeuring heb ik op eigen gezag gisteren maar een aantal pilletjes geslikt. De juffrouw van de de dienst zegt dat er ook die ochtend nog geen arts naar de door mij voorgestelde dosering heeft kunnen kijken. Werktijden zijn werktijden. Maar de door mij voorgestelde dosering lijkt aan te sluiten bij wat van de dienst uit goed geacht wordt. Ze verklapt ook de dosering voor vandaag. Maar wijst mij er nogmaals op dat het nog niet voorzien is van een medische goedkeuring. Ik zeg haar dat ik wel enig risico durf te lopen.
Mocht het vandaag misgaan, dan weten we in ieder geval waar het aan ligt. Voor de zekerheid schrijf ik in mijn agenda duidelijker dat woensdag prikdag is. Eigenlijk is elke dag prikdag. Elke avond insuline. Maar daar vloeit geen bloed bij. Lang niet zo spannend.