Een aantal keren was ik met Pasen in Rusland. Dat viel nooit gelijk met Pasen in Nederland, zodat ik een aantal jaren twee keer Pasen vierde. Toegegeven, in Nederland kerkte ik al lang niet meer, zelfs niet met Pasen. Maar in Rusland maakte ik een paar keer de Paasvieringen mee. De eerste keer was heel bijzonder. Voor het eerst sinds jaren mocht in Pskov de grote kerk weer gebruikt worden. Wij, de Nijmeegse delegatie, werden bijna onder de voet gelopen door een uitzinnige menigte. Onderdeel van de viering is ook een processie rond de kerk. Voor die gelegenheid moesten honderden mensen een steile trap af de kerk uit. Het mag een paaswonder heten dat wij ongeschonden uit die mêlee van mensen kwamen. Jaren later was ik in een kleinere viering. Een viering die midden in de nacht uren duurt. Maar het lukte mij en mijn begeleidster na een paar uur toch weg te snieken. Pasen is mooi, maar het moet niet te lang duren.
Wat mij wel bijbleef is de Russische paasgroet die men elkaar tijdens de paasdagen toevoegt: “Христос воскрес!” Waarop geantwoord wordt met: “Воистину воскрес!”. “Christus is verrezen.” “Hij is waarlijk opgestaan.” Toch van een andere allure dan ons wat schamele “Mooie Paasdagen”of zelfs “Zalig Pasen.”
Ik werd vanochtend op een gans ander manier getroffen door het woord “opstaan” en kwam aan het denken over werkwoorden waarvan het eerste deel een voorzetsel is. Eerste Paasdag kunnen je de vreemdste gedachten bezighouden. Zo kennen we opstaan, maar ook instaan, maar niet tussenstaan of onderstaan. Ja, je kunt ergens tussen staan of onder staan, net zoals je ergens kunt op staan of voor instaan. Ja je kunt zelfs voorin staan, ook als er in de bus voor de streep geen staanplaatsen zijn. En zo dacht ik verder over insneeuwen en ondersneeuwen en nog heel veel andere samenstellingen. En dat alles naar aanleiding van een Russische paasgroet die ervan getuigt dat hij waarlijk is opgestaan. Het is bijna tijd voor Urbi et Orbi. Maar een “Gezegend Passfest” zullen we niet meer horen. Dat was een paus geleden.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links
Er bleef wel een ‘bedankt voor de bloemen’ over, zij het dan in het Italiaans…
Verstaan ze dus niet bij de sponsor het Productschap voor de landbouw.
Benieuwd hoe het volgend jaar met de bloemen gaat….
De Russisch-orthodoxe paasvieringen die wij samen meemaakten waren toch bijzonder indrukwekkend, maar ook uren staan en nachtelijke rondgangen met een kaars in je hand rond het kerkgebouw (en naderhand met een hete strijkbout en kranten het kaarsvet van je jas zien te krijgen…)
Jan,
Het was in de kerk van de Mirredragende Vrouwen ook overvol. Toch vreemd een Pasen zonder vader Pavel.
Христос Воскресе.
Groetjes vanuit Pskov.
Gerhard