Martinianus

Gade las mijn blog van gisteren. “Je hebt het vaak ook nog over een andere pater. Martanus of zo. Waarom staat die er niet in?” Ik vertel haar dat Pater Martinianus van later is. Niet van de lagere school, noch van de HBS. Pater Martinianus was mijn docent filosofie op de Sociale Akademie. Een pater capucijn, die ook  eind zestiger jaren nog in pij rondliep. Een kleine man met zilverkleurig haar en een grijs baardje. Net zo’n sikje als ik heb. Pater Martinianus gaf les met zijn ogen dicht. Hij stond dan voor de klas en introduceerde bij ons Theillard de Chardin, Merleau Ponty, Gabriël Marcel, Sartre. Hij bestond het zo boeiend te vertellen dat hij een klas van begin twintigers muisstil kreeg. Hij ondersteunde zijn verhaal met een enkel handgebaar. Wij hingen aan zijn lippen. Hij leerde mij via Sartre dat de ander de hel is en dat  met onze kennis ook het contact met het ongekende toe nam. Nu nog kan ik die stelling van Marcel in het Frans citeren. Pater Martinianus was een bijzonder docent.
Binnenkort zal ik het wel weer over hem hebben. Mijn Akademieklas van 1968, ja in die tijd hadden we nog gewoon klassikaal onderwijs, houdt binnenkort een reünie. Hebben we twee keer eerder gehad. Nu is het bijna 50 jaar na ons afstuderen. 46 om precies te zijn. Dat is lang geleden. Wordt ook zichtbaar in de deelnemerslijst. Een stel namen kan definitief geschrapt worden. Dood. Anderen zijn aan het dementeren of kregen een herseninfarct. We zijn nu allemaal zo rond de 70. Dan gebeuren dat soort dingen. Die blijven zelfs een sprankelende klas cultureel werkers niet bespaard.
Bij vorige reünies was het zo dat de sociale structuur van destijds nog vlekkeloos overeind bleef. De tijd had er nauwelijks invloed op gehad. Ik ben benieuwd of we nu milder zijn geworden. We zullen zien. Misschien hebben we elkaar wel niets meer te vertellen. Hooguit wat herinneringen oppoetsen. Weet je nog…en dan hopen dat de ander nog wat van toen herkent. Misschien zal iemand zeggen: “Pater Martinianus, nee zegt me niets meer.” We hebben allemaal onze eigen akademie-tijd gehad.