Het waren broeders die mij leerden rekenen, lezen en schrijven. Mannen in lang zwarte habijten met een rozenkrans om hun middel. Broeders van Onze Lieve Vrouw van Lourdes met prachtige kloosternamen. Ferrarius, Cassianus, Balduïnus. Met die namen hadden ze zo maar kunnen figureren in een boek over de Middeleeuwen, waarin er ook nog plaats was voor draken, feeën en trollen. Maar de romantiek van hun namen was niet terug te vinden in het het werk dat ze deden. Onderwijzer zijn op een school in het Waterkwartier.
Uit die tijd heb ik, zelfs niet bij geruchte, nooit vernomen dat die brave broeders iets anders deden dan mij en mijn klasgenootjes leren van aap, noot , mies en dat 2 x 6 12 was. Het woord ongewenste intimiteiten moest nog uitgevonden worden en van misbruik was al helemaal geen sprake. Of was ik te klein om gedrag te duiden?
Na de lagere school ging ik naar een College. De Dominicanen daar hadden geen kloosternamen, maar heetten gewoon pater Van Rijn, of Schoonderwoerd, Brouwer en Wolfs. Van hen leerde ik Duits en godsdienst en Nederlands. De paters zagen er imposant uit in hun zwierige pijen. En ja, er gingen verhalen over leerlingen die nog al stevig omvat werden door een pater tijdens een bijles. Het bleef bij wat heimelijk gesmiespel daarover. Een zaak is er nooit van gekomen. Misschien was ik ook hier nog te naïef om dingen te zien die er wel waren , maar ver voorbij mijn voorstellingsvermogen gingen.
Later, veel later werkte ik met een pater samen. In de voor mij roerige jaren 70. De vroege jaren 70. Een pater waar ik goed mee door een deur kon. Die ik hoogachtte, bewondering voor had. Na zijn dood hoorde ik van zijn onbetamelijke gedrag met aan hem toevertrouwde leerlingen. Het was of er een sokkel onder een standbeeld afbrokkelde. Ik had niet het flauwste vermoeden gehad. Maar voor het eerst kwam toen het misbruik in de kerk heel dicht bij. Toen pas. Tot die tijd had ik alleen maar de beste herinnering aan broeders en paters. Een herinnering die sindsdien een zwart randje heeft. Een heel zwart randje. Er is geen bisschoppelijk excuus die dat randje nog weg kan halen.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links