In de voortuin van de buren liggen drie oude pallets. Grof, grijs uitgeslagen hout. Jaren gediend als ondersteuning bij het vervoer van ik zou niet weten wat. De geschiedenis van elk van de pallets op zich lijkt voldoende voor mooie verhalen. Maar ik ken de geschiedenis niet. Ik zie wat er nu met hen gebeurt. De studentes, mijn buren zijn onder meer vier studentes, zijn van plan op hun deel van het dakterras een lounge-bank te timmeren. En daarom liggen er nu drie pallets in de voortuin. Een van de buurvrouwen is met een reusachtige elektrische schuurmachine bezig de waas van ouderdom van de planken af te halen. Niet alleen de waas, maar ook de splinterrijkheid. Ik hoor flarden van het overleg dat gevoerd wordt. En over de twijfel of ze de ruwheid wel tot genoegen kunnen verwijderen. Het is zo’n klus waar ik al moe van wordt door er alleen maar naar te kijken. Nu is dat iets dat ik bij de meeste klussen heb. Ik citeer dan graag een uitspraak van naar ik meen Ollie B. Bommel: “Ik houd van werken. Ik kan er uren naar kijken.”
Het werk vordert gestaag. De schuurmachine gaat steeds maar kort aan. Dan wordt er weer even overlegd. Het resultaat mag er zijn. Een deel van de pallets ziet er uit als waren ze net met vers hout in elkaar gezet. Maar ik weet niet welk werk de studentes nog wacht. Moeten de pallets verwerkt worden tot losse planken of moeten ze in hun massieve totaliteit twee trappen op gezeuld worden en dan in een door mij nog niet doorziene constructie tot een heuse lounge-bank worden getransformeerd?
Voorlopig wordt er nog vlijtig geschuurd in de voortuin Het zal nog wel even duren voordat de bank er staat. Ik hoop voor de studentes dat het weer dan lounge-waardig blijft, want anders is het een hoop werk voor weinig resultaat. Als de bank er eenmaal is hebben ze van daar vrij zicht op het groeien van de groentes in Gades moestuinbakken op ons dakterras. Duurt overigens nog wel even, want de bakken moeten nog gevuld worden met aarde en zaaigoed. Ben benieuwd wat er eerder is, de loungebank of een ingericht moestuintje.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links
Kijk, ik weet dan dat je zulk ruw hout eerst met een schaaf te lijf moet gaan, maar die zit niet op die scchuurmachientjes!