Snotteren

Al geruime tijd wordt Gade geteisterd door heftige niesaanvallen. Ook verstoren venijnige hoestbuien haar nachtrust. Ik hoor meestal pas de volgende ochtenden van dat ongemak. Ik slaap als een os. Je zou het spreekwoordelijke kanon naast mijn bed kunnen afschieten, ik zou er door heen slapen. En ik lijk immuun voor de virussen en bacillen die Gade bij haar draagt. Het lijkt wel of de mix van al de medicijnen die ik slik een stevige afweer vormen tegen hoesten en proesten.
Dat alles dacht ik tot gistermiddag. Ik dommelde weg en toen ik na een half uurtje wakker werd, moest ook ik op zoek naar de voorraad papier zakdoekjes. Het snuiven en proesten heeft ook mij in zijn macht gekregen. Overkomt me wel vaker en meestal is de aanval maar van korte duur. Ook afgelopen nacht lijkt de strijd tussen nachtrust en niesen door de slaap gewonnen te zijn. Gelukkig maar, want slapen is toch een van mijn meest geliefde bezigheden. ’s Ochtends bij het opstaan kan ik mij al weer verheugen over het naar bed gaan wat mij ’s avonds te wachten staat. Dat komt ook door de vele avonturen die mij gedurende de nacht te wachten staan. Mijn slaap wordt gelardeerd door een overvloedig droomleven, waar ik de spannendste avonturen beleef, de hele wereld rondreis, in de mooiste gebieden ben en mij toch weer heel veilig geborgen weet in mijn eigen bed.
Ik kan het niet hebben dat die nachten verstoord worden door gekuch en geproest. Dat van Gade kan ik goed verdragen. Al leef ik wel met haar genies mee. Maar daar lig ik niet wakker van. Dat zou ik wel doen van mijn eigen gekreun en gesteun.
Het is nu zaak het opkomende koutje te bestrijden. Gade heeft uit haar wondervoorraad pillen mij een extra pil voorgeschreven. Ik slik braaf wat zij mij aanraadt. Pers een sinaasappeltje uit en hoop dat het gauw over gaat. Ik heb nog niet gehoord dat “het heerst”. Er lijkt geen sprake van een  epidemie.  Ik hoop dat het een incidentje is. Een incidentje waar goed mee te leven en zeker te slapen is.