De landerigheid straalt mij tegemoet. Achter de tafel twee mannen en een meisje. Mijn stembureau. Niks geen lange wachtende rijen, nergens is ook maar iets van verkiezingskoorts te bespeuren. Democratie op zijn saaist. Het stembureau is nog geen twee uur open. Ze hebben nog uren en uren te gaan. “Het loop gestaag”, is het obligate antwoord dat ik krijg als ik vraag of het al drukker is geweest. Ik geef mijn stempas af en laat mijn ID-kaart zien. Ooit was ik voorzitter van een stembureau. Jaren gedaan in het bejaardenhuis waar mijn moeder woonde. Altijd goed voor heel wat praatjes met oude bekenden. Het was in de tijd dat de mensen elkaar nog vertrouwden en de kiezer alleen bij twijfel op verzoek van de voorzitter zich moest identificeren. Het enige waar je toen op moest letten dat niet iemand voor zijn vader of moeder die in dat huis woonde ging stemmen. Ik was tamelijk coulant, maar weigerde toch resoluut iemand de gang naar de stembus met de oproepingskaart van zijn ouder. Het argument dat zij toch precies wist wat haar moeder zou gaan stemmen vond ik niet doorslaggevend genoeg. Democratie heeft zijn grenzen.
Ik vouw het stembiljet open. Ik weet welke partij ik ga stemmen. Heb het er met Gade over gehad en ik volg haar keuze. Op het stembiljet staan ook twee mensen die ik goed ken, maar zij figureren niet bij de partij van mijn keuze. Ik zal op geen van hen stemmen, hoe aardig ik hen ook vind. Democratie kent zijn beperkingen.
In het stemhokje bekijk ik de lange lijst met namen van de kandidaten voor wat de komende vier jaar mijn partij zal worden. Ergens onderaan zie ik een bekende naam staan. Ik kleur het vakje zorgvuldig rood en vouw het biljet weer dicht. Het is zo’n stembiljet waar ik vroeger als voorzitter van het stembureau een hekel had. Duurde altijd even voor je het rode vakje ergens in de hoek van het biljet gevonden had. Mijn kandidaat zal vast niet in de raad komen. Daarvoor staat hij te laag op de lijst. Maar ik heb het idee dat ik een persoonlijke keuze gemaakt heb. Democratie is mensenwerk.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links
Jammer dat je niet op mij gestemd hebt Jan maar toch goed bezig en al zo vroeg… 😉
Heckuva good job. I sure apiarcpete it.