Honkvast

Ik ben een Nijmegenaar. Geboren en getogen. Maar dat betekent nog niet dat mijn familie ook Nijmegentrouw is. Bovendien zijn mijn ouders niet in Nijmegen geboren. Wel onder de  rook van, maar niet in. Lent en Leuth waren hun geboorteplaatsen. Hun kinderen  werden wel allemaal in Nijmegen geboren. Twee broers vertrokken naar Eindhoven, een daarvan kwam weer terug naar Nijmegen. Een zus woonde kort in Ravenstein, maar kwam weer terug naar Nijmegen,  de andere bleef hier haar hele leven. Ik ben de laatst overgeblevene. Woonde een paar jaar in Arnhem. Dat werd de geboorteplaats van mijn kinderen. En dat spijt me nog altijd. Want als het over Arnhem gaat speel ik graag de geborneerde  chauvinistische Nijmegenaar, die ik diep van binnen misschien ook wel echt ben.
Ik kom tot deze beschouwing omdat ik in deze in niets lijkt op mijn bloggende neef. Die heeft Nijmegen lang geelden achter zich gelaten. Vertrok naar het hoge Noorden en maakte daar carrière. Uit zijn blogs blijkt dat hij zich niet gebonden voelt aan een stad of streek. Hij is ook van de weinige mensen die ik ken die op drie plaatsen woont. Hij pendelt tussen ‘s-Hertogenbosch, Meppel en Moddergat. En nu heeft hij zijn oog laten vallen op een boerderijtje op het Drentse platteland. Dat zou mij een uitstekende vakantiebestemming lijken, maar niet iets om mij permanent te vestigen. Nee, ik ben honkvast. Moet er niet aan denken nog eens te moeten verhuizen en zeker niet ver weg van de stad. Ik heb ook niets van mijn nicht die met haar vrouw nog veel verder weg trok. Naar de Dordogne. Weliswaar wonen zij op een van de mooiste plaatsen die je je kunt voorstellen. maar ook weer geschikt als vakantiebestemming, maar niet voor altijd.
Het ontbreekt mij aan zin in avontuur. Ik kies voor de zekerheid  van een Nijmeegs bestaan. Fernweh is mij onbekend. Lees mijn Soonet feur de stad er nog maar eens op na.