Bundeltje

Via via was ze bij mij terecht gekomen. Meer nog op mijn website. Daar had ze gelezen over mijn bundeltje en mij gemaild. Of ze er een kon kopen. We maakten een afspraak. Ze kwam langs. We babbelden wat over schrijven en poëzie. Ik schonk haar een bundeltje. Een cadeautje. Dat bleek een diepte-investering.
In november kreeg ik een mailtje van haar: “Ik ben enkele maanden geleden bij je geweest om een exemplaar van je bundel ‘De dood en de dingen’ op te halen. Heb je er nog een paar? Want er zijn meer mensen die het boekje willen hebben. Ik wil wel de gewone prijs betalen, maar ze zijn bij de uitgever uitverkocht. Of misschien weet je nog een ander adres waar ik ze kan krijgen.” Ik mailde terug dat ik er nog een paar had liggen. Dat was alles wat er over was. En natuurlijk kan ze er een aantal kopen. Daarna bleef het stil. Haar mailtje verhuist naar steeds lager op de lijst van binnengekomen post.
Een paar dagen terug komt het bericht van mijn bloggende neef dat hij ophoudt met zijn uitgeverijtje. Zo herinner ik mij ook weer het verzoek voor een aantal exemplaren van mijn bundel, waar ik verder niets meer op hoorde. Ik stuur een mailtje of er nog belangstelling voor bestaat. Per kerende post krijg ik antwoord: “Ik heb nog steeds belangstelling, maar door allerlei ziekte-perikelen kwam het er steeds niet van om langs te komen. Ben je vandaag (zondag) of morgen thuis? Dan kom ik even aan, na morgen ben ik drie weken met vakantie. Het was huisnr 17 of 19 meen ik mij te herinneren.”
Ze is zojuist bij mij vertrokken. Met vier exemplaren. Ik incasseer € 40,-. In de kartonnen doos onder mijn bureau, het magazijn van de afdeling poëzie van de bijna opgegeven uitgeverij Prinsen te ‘s-Hertogenbosch, resten nu nog 13 exemplaren, waarvan 2 licht beschadigd. Die twee komen in mijn eigen archief. De rest zal verder een bestaan als winkeldochter leiden.