CKAҊΠ

De mens gebruikt maar een zeer klein gedeelte van zijn brein, las ik ooit. Vraag mij niet om juiste percentages, maar het is zo dat mijn brein veel meer kan bevatten dan wat ik er in kan stoppen. Neuronen en zo die flexibele verbindingen aangaan en zo en aanpassingen van brei al naar gelang de belasting . Het gaat mijn verstand te boven. Nu zijn er in mijn leven heel veel dingen die ik niet ten volle benut. Mijn computer is zo’n voorbeeld. Ik heb nog gewoon een handgeschreven  adres – annex telefoonnummerboekje. Ik moet er niet aan denken voor elk adres en elk telefoonnummer de pc op te starten. Ook mijn agenda is een eenvoudige rijam memoplan van € 3,95, met per 2 pagina’s 1 week. Geeft in één oogopslag de graad van bezetheid en het aantal vrije avonden. En mijn mobieltje is geen i-phone, maar ik kan er mee bellen wie ik wil en zelfs foto’s mee maken, maar dat wil ik nooit met mijn telefoon, net zo min als ik met mij fototoestel wil bellen. Kan ook niet, al zou ik het willen.
Wat ik wel gebruik op mijn computer is de skype-functie. En met verbazing praat ik met een zichtbare nicht in de Dordogne. Hoe is het mogelijk? Leg het me ook maar niet uit. Die uitleg is aan een H.B.S.-A’er niet besteed. Gisteravond kwam ik op voor mij onnavolgbare wijze in de werkkamer van een goede Russische vriendin terecht. In het begin had zij nog niet door dat ik al contact met haar had, vraag mij ook niet hoe dat kon,  en zag ik haar met het puntje van haar tong tussen haar lippen bezig met , naar later bleek,een vertaling van een Engelse tekst in het Russisch. 2.000 kilometer van elkaar en elkaar toch zien, lang leve leve Skype. Voor zolang het duurt, want mijn vriendin had gehoord dat Skype in Rusland onder zekere restricties komt. Het is nu nog een niet door de overheid gecontroleerd medium. Alle telefoongesprekken worden volgens haar wel gecheckt, die kosten zitten zelfs in het abonnementsgeld verdisconteerd. Maar Skype is nog een (te) vrij medium. Ik zei al: CΛABA CKAҊΠ.