Opgelicht

We hebben een huisje gehuurd. Een tijdje geleden al. Tussen kerst en net voorbij nieuwjaar trekken we de bossen in. Samen met wat vriendinnen. De voorpret is al niet gering. Ik heb er zelf niets aan hoeven doen, anders dan het overmaken van ons deel van de huurpenningen aan de organisatrice van ons uitstapje.
Ik ben bij haar op de thee. Zij levert ons ook clandestien de afleveringen van het derde seizoen van de serie ‘Homeland’. Ik haal aflevering 7 tot en met 11 op. De laatste aflevering is nog niet beschikbaar. Natuurlijk hebben we het over het gezamenlijke vakantietje dat ons te wachten staat. Ze zoekt naar de site waar zij het huisje geboekt heeft. Nog even naar het huisje kijken. Maar hoe ze ook zoekt het huisje is niet meer te vinden. “Afgebrand,” grap ik. Zij zoekt op het boekingsnummer van het huisje. Het nummer eindigt op 723. In de lijst van nummers staan op een rijtje keurig 720, 732, 722 en dan gaat het verder met 724, 725,726. Maar geen 723. Het huisje, maar in ieder geval de beschrijving en de plaatjes lijken in het niets verdwenen te zijn. “We zijn opgelicht,” wijzig ik mijn eerdere niet zo geslaagde grap. We hebben de huurpenningen voldaan en nu is een boef er met dat geld vandoor en blijkt het huisje helemaal niet te bestaan. De organisatrice loopt witheet aan. “Dat zal ons toch niet gebeuren,” foetert ze. Wat ze ook probeert, het huisje blijft onvindbaar. Ze stuurt een mailtje naar de contactpersoon met de vraag waar het huisje gebleven is.
Het is tijd om te gaan koken. Ik steek de straat over en ga naar huis. Na het eten gaat de telefoon. Het is de overbuurvrouw/organisatrice. Met grafstem deelt ze mee dat we inderdaad zijn opgelicht. Ze heeft naar haar zeggen wat gegoogeld en de naam van de contactpersoon leidt naar waarschuwingen voor hem. Een notoire oplichter. Ze zegt dat ze contact zal opnemen met de bemiddelingssite om haar beklag te doen. Ik zeg dat we ook aangifte moeten doen en ook contact moeten opnemen met “Radar”, “Kassa” en “Opgelicht”. Ik ruik een grootse tv-carrière. Dan schiet ze in de lach. “Grapje!” Ze heeft bericht gehad van de verhuurder dat het huisje op een andere site staat. “Je dacht even dat het serieus was, nietwaar?” Ja, ik was er bijna ingetuind. Hoort eigenlijk niet. Ik ben degene die de grappen maakt, niet degene die ze ondergaat.