Rouwadvertentie

Ik werk wat later aan mijn blog dan gewoonlijk. Ik ben de hele ochtend bezig geweest met telefoontjes en sms’jes rond  het opstellen van een rouwadvertentie namens de stedenbandstichting Nijmegen-Pskov, waarvan ik in het bestuur zit. Een van de grondlegsters van die band is eind vorige week overleden. Destijds, nu al weer meer dan 25 geleden was zij een actief lid van Vrouwen voor Vrede. Iets wat we nu een linkse hobby zouden noemen. Linkse hobby beschouw ik steeds meer als een geuzennaam, die je met trots mag dragen. Vrouwen voor Vrede dus. Ik hoor er weinig meer over de laatste jaren, maar destijds waren het een stel felle dames die vierkant achter een band met een Russische stad gingen staan en daar de gemeente bij voortduring over bevroegen. En toen die band er eenmaal was gaven zij er krachtig mee invulling aan. Als ik nu “vrouwen voor vrede” googel kom ik op hun landelijke site en lees dat het er nog maar een paar actieve kernen zijn. Nijmegen staat nog in dat rijtje, maar ik kan er niet meer op doorklikken. Geen info verder. En nu is er weer een lid gestorven, dat zich met hart en ziel heeft ingezet voor een betere wereld.
Raar fenomeen overigens, een rouwadvertentie. Een soort te laat eerbetoon. Ik spreek met de weduwnaar over de plaatsing van de advertentie namens de stichting. Hij zegt het te waarderen. Zelf kijk ik in de krant altijd naar rouwadvertenties en raak dan onder de indruk als er onder de advertentie van de familie nog een hele rij staat van organisaties, werkgevers en instellingen. Het is niet alleen een eerbetoon aan de overledene, maar ook een pr-manifestatie van de ondertekenende organisatie (en niet te vergeten een fikse bron van inkomsten voor de krant). Het opgeven van een rouwadvertentie kan niet zonder je in te loggen op een site die heel toepasselijk familieberichtenonline.nl heet. Via allerlei in te vullen modellen en betaling via iDeal komt er morgen een advertentie in de krant.
Vrijdag zal ik bij haar begrafenis zijn.