Klasse

Je krijgt vandaag de dag op de meest ongeregelde  tijden post bezorgd. Dat heeft te maken met het feit dat niet alleen maar  de PTT, of hoe die tegenwoordig ook mag heten, brieven en bladen bezorgt, maar dat er ook nog andere spelers op de markt zijn. Vanochtend vroeg, zeker voor een zaterdagochtend, kletterde met een fikse klap een periodiek op de deurmat. Om de een of andere reden, vraag me niet welke, krijg ik een paar keer per jaar een buiten proportionele glossy door de brievenbus geschoven. Ik herinner mij niet dat ik mij ooit aangemeld heb, noch dat ik een abonnement heb genomen. Blijkt ook niet nodig te zijn, want ik krijg de 107 glimmende pagina gratis en voor niks.
Het blad heet ‘Gelderse Klasse!’ Met als ondertitel ‘voor mensen met smaak’. Heel even heb ik het idee: “Hé, ze kennen me.” Maar als ik he blad doorblader, het is bijna niet tillen, blijkt hun smaak toch niet helemaal, beter nog helemaal niet, de mijne. Het blad staat vol met grote foto’s bij kleine interviews en elke artikel is niet meer dan een advertorial voor een restaurant, een botoxbehandeling, een Middellandse-Zeecruise of een heel dure auto.
Het blad straalt op elke bladzijde zijn overbodigheid uit. De laatste pagina’s zijn als een snel in elkaar geflanst fotoalbum van Gelderse evenementen. En Gelderland lijkt dan alleen maar ten noorden van de Rijn te liggen.
Het blad bestaat al vijf jaar! En ik moet toegeven, er heeft ook ooit een heel klein fotootje van Gade in gestaan toen zij ergens in Doetinchem bij een opening was. Maar dat is voor mij geen rechtvaardiging voor het bestaan van dit blad.
Ik vraag me af wie er op zo’n blad zit te wachten. Of er ergens in Gelderland een huishouden is waarvan een van de leden zich hardop heeft afgevraagd: “Zeg, weet je of de Klasse er al is?” Die van mij ligt al bij het oud papier.