Karel

Ik beschouw de Nicolaaskapel op het Nijmeegse Valkhof als mijn werkplek. Ik heb er al tientallen huwelijken mogen sluiten als ambtenaar van de burgerlijke stand. Het is een sfeervolle ruimte die geschiedenis ademt. Ooit was het onderdeel van de burcht die hier stond. Maar die burcht is afgebroken. Zo gaat dat met gebouwen. Ze worden gebouwd, ze worden afgebroken. En soms worden ze dan herbouwd, maar in dit geval ben ik daar geen voorstander van. Nijmegen is geen Efteling.
Gisteravond had ik een bijeenkomst in de kapel. Er waren mensen bij die al jaren in Nijmegen wonen maar nog nooit in de kapel waren geweest. Zij worden direct getroffen door de charme van het gebouw. Met mij horen zij het verhaal over de geschiedenis van de kapel, maar ook over Karel de Grote, wiens naam onverbrekelijk verbonden is aan het Valkhof en daardoor aan Nijmegen.
Karel de Grote is vaak in Nijmegen geweest. Zeker is dat hij in 777 hier het Paasfeest heeft gevierd. Je hoeft je ogen niet eens dicht te doen om Karel tijdens die Hoogmis hier gebogen voor het altaar te zien zitten, omringd door hovelingen en misschien wel ergens op de achterste rij een van zijn Nijmeegse concubines.  Maar dat beeld moet ik onmiddellijk laten varen. Karel is nooit in deze kapel geweest. Hij was al meer dan 200 jaar dood toen deze kapel werd gebouwd. Het is helemaal geen Karolingische kapel, zoals hij ook wel genoemd wordt. Van de kapel waar Karel zijn Pasen vierde is niets overgebleven. Zijn palts was goeddeels in hout opgetrokken en heeft de tand des tijds niet doorstaan.
We krijgen nog heel veel andere zaken over Karel te horen. Over zijn vader Pepijn de Korte en moeder Bertha met de grote voeten. We krijgen te horen over de ranzige vruchtbaarheidsrituelen die hij afschafte en hoe zijn wilde leven een spoedige heiligverklaring niet in de weg stond. Dat alles wordt gelardeerd met muziek uit de tijd van Karel. En zo komt de Nijmeegse keizer tot leven in een kapel waar hij n0oit geweest is, maar waar zijn aanwezigheid voelbaar wordt.