Bokaal

Ik sluit weer iets af. Een jaar lang sierde een walgelijke sportprijs mijn werkkamer. Vandaag zal ik hem inleveren. De prijs, die ik ooit zelf ter beschikking had gesteld, zal dan in andere handen overgaan. In 2000 heb ik die prijs als wisseltrofee aangeboden voor de jaarlijkse golfwedstrijd van de mannenclub waar ik in zit. IJdel als ik ben heb ik wel mijn naam verbonden aan die wisselbokaal. Dat was een voorwaarde. Zelf speelde ik van harte mee met de jaarlijkse wedstrijd. Vorig jaar, de conditie was niet optimaal meer,  maakte ik gebruik van een buggy. Door een vrijmoedige interpretatie van de regels zorgde de wedstrijdleiding er voor dat ik in een play off terecht kwam. Die werd niet op de golfbaan afgewerkt. Het werd een puttwedstrijdje over glad tapijt tijdens het slotdiner. En zie, het balletje dat ik sloeg, rolde precies in het omgelegde glas. Het was een mooie putt en zonder geluk vaart niemand wel. En zo won ik voor een jaar mijn eigen wisselbokaal. Ik heb mijn naam er op laten graveren met daar voor 2012.
Vandaag is de wedstrijd 2013. Ik zal er niet aan mee doen. De hielblessure verhindert dat. Terwijl het toch een prachtige golfdag lijkt te worden, blijf ik thuis en moet de wedstrijd aan mij voorbij laten gaan. Niet dat meedoen ook mij maar enig zicht zou geven op de prolongatie van de titel. Daarvoor zijn mijn golfcapaciteiten  van te povere omvang. Vanavond zal ik de beker meenemen naar het afsluitende etentje. Vanochtend heb ik hem uitvoerig opgepoetst. De bokaal glimt als nooit te voren. Ik ben benieuwd wie hem gaat winnen en met het overhandigen sluit ik weer een periode af. Het kon wel eens een van de laatste keren zijn dat ik op een golfbaan actief ben en dan nog eens niet-spelend. Golfen zal de komende tijd op een heel laag pitje komen te staan. Was eigenlijk het laatste jaar al het geval en daardoor detoneerde het bezit van de beker met mijn golfkunde. Dus is het goed de wisselbokaal te overhandigen en weer een tijdperkje af te sluiten.