Op 22 december 1950 werd ik vijf. Ik herinner mij daar nog heel veel van. Niet precies van mijn vijfde verjaardag, maar wel van alle verjaardagen eind jaren veertig, begin jaren vijftig van de vorige eeuw. In die tijd was het niet gebruikelijk om een kinderfeestje te geven. Bovendien had ik maar één vriendje. Hij zal vast wel even op bezoek zijn geweest en een glas limonade gekregen hebben. Exota met misschien wel een gevulde koek. Maar om dat nu een kinderfeestje te noemen. Ooms en tantes zullen wel niet op visite zijn geweest. Wel mijn broers en zussen. Die woonden toen allemaal nog thuis. En zij vierden mijn verjaardag altijd op bijzondere wijze. Samen met mijn ouders. Want op mijn verjaardag werd ook de kerstboom opgetuigd en het kerststalletje neer gezet. Daar werd elk jaar weer veel werk van gemaakt. Fraaie rotspartijen werden op en rond het stalletje gemodelleerd, een spiegeltje vormde het oppervlak van een verstild meertje waar schaapjes aan stonden te drinken en in een ver hoekje zag je de drie koningen met hun kameel al aankomen. De engel zweefde vanaf de onderste tak van de boom aan een zwart draadje boven het kribje. Verjaardag was synoniem met het opzetten van kerstboom en -stal. Onlosmakelijk met elkaar verbonden.
Gisteren was ik op de vijfde verjaardag van Lynn. Lynn is de dochter van de partner van Dochterlief. Er waren neven en nichtjes, ooms en tantes, opa’s en oma’s, gewone en stief. En Lynn wist heel goed dat ze 5 werd. Grappen dat ze 4 werd, werden met schelle stem gepareerd. “Vijf! Niet vier!” En ik kreeg het verschil te horen tussen een prinsessenjurk en een Doornroosje-jurk. Allebei een verjaarscadeau. En verder demonstreerde ze hoe ze een handstand kon maken en met een hand zonder zijwieltjes kon fietsen. En er was een taart met vijf kaarsjes. Het was een keurige verjaardag met veel kindergeluid, heel veel kindergeluid. Maar toch kon deze verjaardag niet tippen aan mijn vijfde verjaardag, zoals geen enkel vijfde verjaardag dat kan. Want er was geen kerstboom en die hoort toch echt bij een vijfde verjaardag, herinner ik mij.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links
Ach Jan, bij een vijfde verjaardag hoort natuurlijk een zinken teil met water op een warme zomerdag in de tuin (wat maar een klein tuintje was) onder een uitbundig vruchten gevende pruimenboom.