Kennismaking

Ik kan mij niet meer herinneren of mijn ouders ooit officieel kennisgemaakt hebben met de ouders van mijn verkering destijds. Zal vast wel, want zeker mijn schoonvader was zeer gesteld op goede manieren en gebruiken. Wij, Ex en ik, zijn ook nog officieel verloofd geweest, met een verlovingsfeest en -diner met wederzijdse familie. Het was op een oudejaarsavond, nu meer dan 45 jaar geleden. Die verlovingsavond werd geopend met gezamenlijk bezoek aan een Heilige Mis. Kom daar tegenwoordig nog maar eens om. Het kan niet anders dan dat voor dat toen zo heugelijke moment de ouders ook over en weer officieel kennis hebben gemaakt. Maar ik herinner het mij niet meer.
Later toen ik kennis kreeg aan Gade (wat een boel mooie ouderwetse woorden al weer: verloving, H. Mis, kennis krijgen) waren mijn ouders al lang overleden en was een wederzijdse kennismaking niet meer aan de orde. Ooit zal ik nog wel eens vertellen over mijn introductie in Gades familie, een verhaal apart.
Ik weet eigenlijk niet wat heden ten dage de mores zijn als het gaat om de kennismaking tussen de ouders van twee gelieven. Amy Groskamp-ten Have heeft daar voor de oorlog vast het nodige over geschreven en het lijkt mij ook een mooi onderwerp voor Jort Kelders programma ‘Hoe heurt het eigenlijk’. Zoonlief en zijn verkering hebben het op charmante wijze opgelost. Sinds een paar maanden gaan ze stevig en gezellig met elkaar om en nu was er een mooie gelegenheid om de wederzijdse ouders elkaar te laten ontmoeten. Het Lief van Zoon was jarig geweest en om dat te vieren organiseerden zij een kleine ontvangst. ’s Avonds voor vrienden en op de middag werden de ouders verwacht. Haar ouders  en wij met ons drieën, Ex, Gade en ik. Een verjaardag, dat is een mooie aanleiding. Dan gaat het niet meer om die wederzijdse kennismaking, maar staat de jarige centraal. Het wordt dan een verjaardagsvisite met een dubbel doel. En dat doel is helemaal gerealiseerd. Het was gisteren een prettige verjaardag en een geslaagd kennismakingsbezoek.