Mensen vragen mij wel eens of het geen ontzettende opgave is elke dag weer een stukje te schrijven. Toegegeven, de ene keer gaat het gemakkelijker dan de andere. Vaak vloeien de woorden als van zelf uit mijn twee type-vingers. Soms is het wat langer zoeken naar het juiste woord op de juiste plaats en dan nog is het nodig bij het teruglezen wat te restaureren. Maar doorgaans ontbreekt het mij niet aan inspiratie. Een kleine gebeurtenis, een opmerking, een terloops opgevangen woord zijn vaak al genoeg om de ongeveer dagelijkse driehonderd woorden te genereren. Zelfs als de agenda weinig gevuld is en er geen sprake is van verrassende ontmoetingen met deze of gene.
Ik begin elke ochtend met het lezen van een paar columns. Uiteraard die van mijn bloggende neef. Zijn stijl en schrijftrant (is dat niet het zelfde?) bewonder ik. Het gemak spat er van af. Dan stort ik mij op mijn krant. Die heeft, naar het lijkt, meer columnisten in dienst dan journalisten. Zelfs de kookrubriek gaat in de vorm van een column. Op pagina twee van de krant wisselen de twee hoofdcolumnisten elkaar af. Daar lees ik van hun bevindingen. Persoonlijke notities van wederwaardigheden. Vaak, zij zijn tenslotte gerenommeerde columnisten verbonden aan een gerespecteerde krant, worden zij uitgenodigd bij een perspresentatie en mogen daar dan vrijelijk over schrijven. Zo’n baan zou ik ook wel willen hebben. Inspiratie te over, die je van buiten wordt aangereikt. Daar moeten wel mooie stukjes uit voortkomen. Maar soms vat dat ook heel erg tegen. Neem nou vandaag. De columnist van dienst vertelt hoe hij al zappend terecht komt in de uitzending van de loting van de Champions League. Een kolom lang volgt dan een letterlijk verslag van die loting met wat citaten van de tv-verslaggever. Ik zag een deel van die uitzending ook, maar vond het een volstrekt oninteressant gebeuren. Geen moment de moeite waard om er ook maar een letter aan te wijden. Niet inspirerend. De columnist kwam vandaag ook niet veder dan een verslagje. Het werd geen column. Had waarschijnlijk geen inspiratie. Is de ene dag ook meer voor handen dan de andere.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links