Aangekomen

Omzichtig heb ik mij vanochtend ingevouwen op de passagiersplaats. Met mijn vierpoot hompelde ik naar het voertuig dat Gade de dag ervoor helemaal reizensbereid had gemaakt. Ik kan niks. Ben al bij dat ik me een beetje overeind kan houden. De vriendelijke overbuurvrouw, die er voor heeft door geleerd, instrueerde mij hoe ik mijn looprekje (= vierpoot) het meest efficiënt kan gebruiken. Niet dat ik dan zo de vierdaagse mee zou kunnen lopen, al is in mijn beleving de afstand die ik u zo gebrekkig afleg wel een kruisje waard.
Noodgedwongen zijn we in een keer naar hier gereden. Het bezinestation waar we voor een kop koffie stopten was in verband met verbeteringen gesloten. Gade deed wat oefeningen in het gras om haar gekwetste rug wat te ontlasten.  En nu zit ik op een plaats waar ik begin van de week niet gedacht had te komen. Volledig geïnstalleerd. Tuinstoel, tafeltje, stoel om mijn gekwetste been op te leggen. Kopje thee onder handbereik en uitzicht op het Friese land. Het moet heet zijn, maar in de schaduw is het fantastisch uit te houden.
Mijn laptop, onze telefoons en de tablet zijn allemaal aangesloten op de lokale wifi. De wereld ligt onder handbereik. Maar mijn fysieke wereld blijft klein. Ook al ligt het middelpunt daarvan vlak achter de Waddendijk. Veel groter zal het deze tweeënhalve week niet worden.
Er komt een enkele fietser voorbij en veel meer witte vlindertjes. Gade schenkt nog een kopje thee in. Ik staar in de verte. Het is vakantie.