Warmte

Ik weet niet of het aan de vierdaagse ligt. Misschien wel aan de warmte. Maar soms gedragen mensen zich wel erg vreemd. En dan heb ik het niet over die ruim 40.000 wandelaars die vanochtend op pad zijn gegaan. Ieder zijn eigen hobby dat dan vergoelijkt wordt door te zeggen dat je aan het vierdaagse virus lijdt. Ik heb last van een milde vorm daarvan. Die uit zich niet door ook maar de geringste behoefte om mee te lopen, geen haar op mijn hoofd die daar over denkt. Nee, het virus manifesteert zich bij mij door nu al vele jaren achtereen actief te zijn als vrijwilliger bij de vierdaagse. Ik geniet altijd ten volle van die week. Een gezellige club mensen die samen de dienst communicatie van de vierdaagse vormt. Mijn domicilie is zeven dagen een grote witte tent op het startfinishterrein. Vanaf een uur of 10 ’s ochtends zijn we bezig met schrijven, telefoontjes beantwoorden, persmensen te woord staan en samen grappen en grapjes te maken, teksten te corrigeren, knipselkranten in elkaar te knutselen en meer van die dingen die in een communicatieafdeling aan de orde komen. De dag wordt afgesloten met een gezamenlijke maaltijd. Zo ook gisteravond. Met een aantal mensen drinken we nog koffie in de tuin van De Vereeniging. We zitten vlak bij het hek dat de tuin scheidt van  de straat. En daar gebeurt waar ik in de derde zin van dit stukje al van gewaagde. Er komt een gezinnetje aangewandeld. Een dikke mevrouw duwt een buggy met een baby erin en een klein meisje, 6, 7 jaar aan haar hand. De vader heeft een pilsje in zijn ene en een sigaret in zijn andere hand. Als ze bij ons in de buurt zijn, steekt de  vader zijn hoofd tussen de spijlen van het hek en vraagt ons waar de ……straat is. De puntjes staan voor een obsceen woord, dat ik in eerste instantie niet versta. Hij herhaalt het nog eens en antwoordt dan luid lachend zich zelf dat dat in de buurt van de …….steeg is. De puntjes staan nu voor een andere seksuele handeling. Hij trekt zijn hoofd weer terug. Er zit iets triomfantelijks in de manier waarop hij doorloopt, gevolgd door zijn dochtertje en de vrouw met de buggy. Ons gezelschap is even met stomheid geslagen. Heel even maar. Dan lachen we al weer om echt leuke dingen. De warmte, het zal vast de warmte zijn.