Jubilea

Er wordt wat afgejubileaad. En dan reken ik gewone verjaardagen niet mee. Alhoewel mij ook daarbij een zekere benauwenis overvalt, want over iets meer dan een maand word ik 65. En in mijn vriendenkring (de familiekring laat zich nauwelijks horen, die is zo klein geworden) wordt af en toe al voorzichtig gevraagd of ik iets bijzonders ga doen. Het is toch een kroonjaar. Kroonjaar? Wat wordt er dan bekroond? Dat je arbeidzaam leven formeel ophoudt en dat dat gemarkeerd wordt door een afkalvend pensioen en een AOW zonder toeslag, omdat je vrouw teveel verdient. Noem dat maar kroonjaar. Nee, ik vier mijn verjaardag, dat wel, maar gewoon als altijd met leverworst en kaas. Niks geen zaaltje huren, gewoon bij mij thuis.
Niet bij mij thuis (zwak bruggetje overigens) viert de Marikenstraat, die Nijmeegse koopgeut, dit weekend zijn 10-jarig jubileum. Gisteren was het een trieste gezicht. Het regende en de honderden  ballonnen vermochten het straatbeeld op geen enkele wijze een kleurrijker aanblik te geven. Op een piepklein podiumpje stond een mevrouw een betere zaak waardig het jubileum te promoten. Voor drie kassabonnen deed je mee aan de verloting van een Vespa. Maar dan moest je om half vier wel terugkomen voor de trekking. Twee keer op een dag  in de regen naar de Marikenstraat, je moet een mens niet overvragen. Om half twee zou er een top-attractie komen. De 3-J’s uit Volendam! Wie kent ze niet. In de druilregen stonden al twee mensen voor het podiumpje te wachten. Het was nog geen 01.00 uur maar voor de omroepmevrouw reden genoeg op te merken dat de techniek van de 3-J’s nog onderweg was, maar dat het toch al aardig volliep en vergeet niet uw 3 aankoopbonnen in te leveren om mee te doen aan de Vespa-verloting.
Ik heb de verloting niet afgewacht. Tegen die tijd was ik bij de muzikale opening van de jubileumtentoonstelling van Sven Hoekstra in Galerie Stills, 40 jaar in het vak. Iedereen was er. Terecht.