Vitamine D

Als ik met Gade gebeld heb over onze nieuwe tv raadt zij mij aan ook nog even te genieten van het volop schijnende zonnetje. “Maar ik moet eerst nog even naar de AH”, werp ik tegen, “boodschappen doen.” Een overbodige toevoeging, want waarvoor zou ik anders naar de grootgrutter gaan. Gade adviseert dan wel aan de zonnige kant van de straat te lopen. Want de zon zorgt voor de aanmaak van vitamine D en dat is weer goed voor heel veel zaken als sterke spieren en botten. De invloed van het zonlicht zet cholesterol om in vitamine D. Gezondheid alom, met inderdaad de zon in het middelpunt.
Als ik terug ben van de boodschappen, melk, boontjes, witlof en veldsla, volg ik het advies van Gade op. De zon schijnt nog volop tot achter in de tuin. Het is ook het favoriet plekje van Gade om zich nog te koesteren in de late namiddagzon. Het tuinstoeltje waar ze gisteren op zat, staat er nog. Ik installeer me daar met mijn iPhone om te kijken met wie ik aan zet ben in ons Wordfeudwedstrijdje. De zon schijnt lekker, maar de wind waait toch nog wat onaangenaam. Niets van aantrekken, denk ik, leve de Vitamine D. Ik leg een Wordfeudwoord. En dan voel ik mij langzaam achterover zakken. Het tuinstoeltje kukelt langzaam naar achteren. De twee achterste pootjes staan klaarblijkelijk net niet op het terras, maar op het niet geplaveide gedeelte en die zakken nu in super slow motion in de aarde. Mijn beide benen komen van de grond en met stoel en al tuimel ik achterover. In een combinatie van een dubbele rietberger en een drievoudige axel kom ik tot stilstand tegen het schapenhek dat onze tuin scheidt van die van de buren. Naast vitamine D produceer ik in mijn val ook nog wat adrenaline, die er voor zorgt dat ik het hele proces vertraagd beleef. In een schier onmogelijke houding lig ik opgevouwen tussen hek en stoeltje. Niemand heeft mijn spectaculaire duikeling gezien. Ik krabbel op en ga naar binnen.
Ik overweeg mijn vitamine D maar uit een potje te halen.