Baken

Ik ken het café nog toen het ‘De Gouden Leeuw’ heette. In mijn studententijd was het de min of meer vaste pleisterplaats voor mijn dispuut. Nu heeft mijn academische carrière maar erg kort geduurd en daardoor mijn lidmaatschap van dat dispuut ook, maar ik herinner mij het café nog wel. Het had in die tijd een redelijk afgeschot achtergedeelte. Daar vonden onze bijeenkomsten plaats en er stond een biljart. Ik ben er later niet of nauwelijks meer geweest. Nu is er een etablissement gevestigd met de modieuze naam ‘Demain’. In niets doet de inrichting nog denken aan de Gouden Leeuw van destijds. Geen afgeschot gedeelte meer, geen biljart. Er staan nu loungebanken van een ongemakkelijke  zit-lighoogte en vierkante blokken die als stoel dienen. Het lijkt niet de bedoeling te gaan zitten. Het blijkt ook geen café meer te zijn. Als ik om een alcoholvrij biertje vraag, kijkt de ober mij bijna verschrikt aan. Dat is al twee jaar geleden uit het assortiment geschrapt. Niemand vroeg er naar. “Dit is een cocktailbar, mijnheer”, voegt hij er ter verduidelijking aan toe. Ik bestel een tomatensap. Dat hebben ze wel.
Deze middag is het de plaats van samenkomst voor een ‘literaire netwerkborrel’. Die borrel wordt maandelijks gehouden en mij is gevraagd om iets te vertellen over de twaalf literaire bakens die een werkgroep waar ik in zit her en der in de stad heeft doen plaatsen. De netwerkers druppelen langzaam binnen. Wat ons bindt is dat we op de verzendlijst staan die de openbare bibliotheek bijhoudt. Op de een of andere manier zijn we met schrijven bezig. Een enkeling zelfs met literatuur. Het zijn vooral jonge mensen. Een aantal gezichten en namen ken ik. Er wordt wat afgeliteratuurd in Nijmegen.
Ik houd mijn verhaaltje en vertel over de bakens die er geplaatst zijn. Een van de dichters van een van de bakens is er ook. Ik vraag hem zijn baken voor te lezen. Het blijft mooi als dichters hun eigen werk lezen. Ik lees ook mijn eigen ‘Soonet feur de stad’. Dat hangt in de hal van het stadhuis.
Ik heb geen tijd om na te babbelen. Het miezert als ik ga. Ik kijk om. Door de gevel van het huidige ‘Demain’ schemert  ‘De Gouden Leeuw’. Maar zonder de glans die het had als baken uit mijn studententijd.